Vlaardingen 1 december 2012

Limietwedstrijden Vlaardingen 1 december 2012

Deelnemers Atie Pijtak en Loekie van Huissteden

Afgesproken op de carpool-plaats in Zeist, afslag 3 van de A28. Atie vertrekt even na 10.00 uur vanaf het Sportfondsenbad, Loekie rond die tijd vanaf huis in de Bilt.

Als Atie belt dat zij op de parkeerplaats is, sta ik net voor het stoplicht en zie de parkeerplaats aan de overkant van de kruising. Mooie timing dus. En dan komt het echte mastersgevoel weer bij mij boven, en mis dus voorbij de kruising de afslag naar de parkeerplaats. Met gebruikmaking van een inrit van een van de vele huizen aan de Bergweg keer ik, om vervolgens de afslag weer te missen en via de A 28 afrit Soest en weer de oprit A 28  richting Utrecht  zo’n 8 minuten later weer voor het zelfde stoplicht te staan. Vervolgens sorteer ik nu goed voor en zonder problemen rijd ik nu de parkeerplaats op. 

Vlug de tas en ikzelf in de auto van Atie en op naar Vlaardingen. Nee dus. Auto van Atie start niet. Dus tassen en ook onszelf naar mijn auto verplaatst die gelukkig wel start en ook nog een volle tank heeft.

Zonder verdere problemen naar Vlaardingen gekomen. Merkten wel een hele lange file op bij de tegenliggers. Daar moesten wij op de weg terug dus niet in terecht komen.

Onderweg zaten wij te overleggen wat te doen straks. Atie heeft startkabels, ik  ook, maar geen van beiden waren wij er zeker van of ze ook in de auto lagen. Tenminste, Atie wist vrij zeker dat ze er niet in lagen. Ik  twijfelde of ik  ze nu wel of niet bij mij had.

Dan weer zo’n  senior moment.  Atie wilde Ronald bellen om af te spreken naar de parkeerplaats te komen voor het geval ik geen kabels bij mij had. Zelf had ik een  helder moment, “we kunnen beter eerst even kijken of ze misschien wel in mijn auto liggen”.  En inderdaad, in mijn auto liggen de startkabels met een handleiding hoe deze te gebruiken.

Onderweg naar huis, filemelding op de A12 dus een omweg via de A15, hadden we het erover of het ons zou lukken met die kabels de motor weer aan de gang te krijgen. Tot nu toe waren het altijd onze stoere mannen geweest die zo’n klusje klaarden.

Probleem één voor mij was de klep van de auto. Hoe gaat die open. Na een paar keer met mijn hand heen en weer bij de pedalen voelde ik een handel en ja hoor, de klep ging los. De klep los wil nog niet zeggen klep omhoog, maar na even zoeken lukte dat ook. Op dat moment had ik al hele professionele zwarte handen en het echte werk moest nog komen.

Accu’s,  waar zitten die. Die bij Atie zagen wij gelijk, die van mij zat onder het tweede dekseltje dat wij omhoog deden. Gelukkig stond er ook een duidelijk min bij één knop waaruit wij met technisch inzicht concludeerden dat de andere knop dan de plus moest zijn.

Nadat de kabels bevestigd waren startte ik mijn motor, vervolgens deed Atie die van haar en jawel, ook die auto startte. Kabels weer verwijderd, waarbij Atie nog even voor vuurwerk zorgde door de plus en min te dicht bij elkaar te houden.

O ja, wij hebben ook nog gezwommen, en heel goed ook.

Atie zwom op de 400 meter vrij een NMR in 5.17.54 en ikzelf zwom in 8.09.00 een fors pr in mijn leeftijdsgroep, die ik gezien het voorgaande nu maar even niet vermeld.

De 200 rug van Atie kwam vlak na de 400 meter vrij en ging wat moeizaam, net boven de inschrijftijd. Wij weten ook weer waar we de komende trainingen aan gaan werken.

Limietwedstrijden Vlaardingen 2 december 2012

Deelnemers Marja Bloemzaad  en Loekie van Huissteden

En dan breekt de tweede dag aan van deze limietwedstrijden. Op de heenweg rijden rijd  Marja met mij mee. Op de terugweg rijdt zij met  Frans terug, die op bezoek gaat bij vrienden in Vlaardingen.

Wij spreken af om 09.00 uur op station Bilthoven. Vandaar verder met mijn auto. En ook hier komt het echte mastergevoel weer bovendrijven.  Ik ben  bijna bij het station als de gsm gaat. Marja aan de lijn. Zij staat op station Amersfoort en op het moment dat zij in de trein wilde stappen kwam de mededeling dat deze trein niet zou rijden en alle volgende treinen ook niet. Zij heeft inmiddels Frans gevraagd haar op te halen en naar de Bilt te brengen. Wat een geluk dat wij masters de vertrektijd altijd zo ruim nemen. 09.20 komt Frans voorrijden en levert niet Marja af, nee, hij zou toch al naar Vlaardingen gaan. Dan maar wat vroeger en Loekie stapt in bij Frans. De reis loopt verder voorspoedig op 100 meter voor het zwembad na. De tomtom van Frans is geen tomtom en kent het nummer 200, waar het zwembad ligt, niet.  Daardoor neemt hij, als wij het zwembad zien liggen een afslag te vroeg. Deze afslag leidt weer terug naar de snelweg,   maar gelukkig net voordat er geen terug meer mogelijk is kunnen wij toch via een u-bocht de snelweg  rechts laten liggen.

En ja, net als gisteren brengt dit mastersgevoel weer goede tijden op de klokken.

Op de 800 meter haal ik met mijn tijd 17.00.83  zo’n 90 sec. van mijn vorige tijd af.  Met loodzware benen zwem ik daarna de 200 school in 4.414.72 wat een verbetering van mijn pr met 4 sec betekent.

Ook Marja doet het , zwaar verkouden, erg goed. De 800 meter ligt een fractie boven het NMR. De 50 vlinder daarna is te vlug daarna, maar levert een tijd net boven haar inschrijftijd op.

Op de terugweg weer het probleem van de file op de A12. Het bord dat ons hiervoor waarschuwt ziet Frans over het hoofd en als ik hem waarschuw dat we de afslag moeten nemen lukt dat niet meer. Dan toch maar via de A12 tot Woerden en daarna binnendoor, zonder verdere problemen, naar De Bilt.

ONMK Terneuzen januari 2012

ONMK Terneuzen, 26, 27, 28, 29 januari 2012

Donderdag
Met de navigatie in het dashboardkastje, maar met Friderika naast mij die de weg uit haar hoofd wist vertrokken wij rond 11.00/11.15 uur vanuit de Bilt, richting Terneuzen via Antwerpen.
In Roosendaal even bij mijn zusje langs geweest voor koffie. Scheelt toch al gauw 5 euro per persoon. Daarna eerst half rondje Antwerpen, afslag Brugge, Zelzate, Terneuzen.
Over de grens in een plaatsje waarvan wij de naam niet meer weten Belgische friet gegeten. Wij namen een kleine portie die echter groter bleek dan 4 porties samen in het Sportfondsenbad. Ze smaakten goed, maar niet anders dan in het Sportfondsenbad. Volgens ons moeten Belgische frieten ook van die hele brede zijn, waren ze ook al niet. Samenvattend, wel lekker, niet verschillend van de Nederlandse frieten, wel een veel grotere portie en niet duurder.
Volgens Friderika moesten wij na Antwerpen, Brugge en Zelzate richting Gent aanhouden. Dat bleek later een verkeerde beslissing. Je gaat dan weer terug. Van Zelzate hadden wij richting Hulst moeten gaan en dan vervolgens naar Terneuzen.
Geeft niet. Het was een goede gewoonte, verkeerd te rijden op weg naar een zwembad . Die hebben wij gewoon weer opgepakt. Wel hierna de TomTom uit het dashboardkastje gehaald.
Wij hebben van de nood een deugd gemaakt door gelijk het kanaal van Gent naar Terneuzen te inspecteren. Hierin wordt altijd een leuke openwater wedstrijd georganiseerd. Ik kan iedereen geruststellen. Ze zijn op schema met het vullen van water. Het staat al bijna tot aan de rand. Binnenkort kunnen ze dus verder met het opwarmen van het water.

Het huis waarin wij zitten ligt in Zaamslag, 7 km verwijderd van het zwembad. Er staan ook twee fietsen die wij mogen gebruiken. Wij hebben het er dus wel over gehad om op de fiets naar het zwembad te gaan maar daar is het wel bij gebleven. Maar goed, de intentie was er.

Wij zitten in de helft van een huis. Voor drie jaar terug woonden hier de ouders van de bewoners. Nadat deze overleden zijn verhuren zij dit gedeelte. Het is een grote woonkamer met keuken, een serre, twee slaapkamers een drooghok met wasmachine en droogmachine en een badkamer met wc en douche. Goede bedden, lekkere bank en stoelen, goed uitgeruste keuken met afwasmachine. Wij hebben onze eigen ingang. En dat voor de prijs van 175 euro inclusief de schoonmaak.

Friderika had een grote pan met rijst meegenomen, die ze thuis al gekookt had. Dit samen met een flinke bak sla hebben we rond een uur of negen gegeten. Eerder lagen de frieten nog zwaar op de maag. Deze rijst hebben wij vanavond (vrijdag) ook gegeten en aangezien wij morgen aan het mastersbuffet deelnemen heeft Friederika nog genoeg over om een weekje lang geen honger te hoeven lijden. Ik weet niet hoe groot ze mijn maag had ingeschat.

Vrijdag
Vanmorgen eerst sightseeing Terneuzen. Het winkelcentrum aangedaan, De Scheldekust bewonderd. Lekker in het zonnetje langs het water gelopen. In de Schelde lag een file van zo’n 10 schepen. Op de weg daarentegen was het erg rustig. Ook het centrum van Terneuzen bekeken vanuit de auto. Leuke smalle straatjes met nog veel oude huisjes. Leuk dorp.

En dan het zwemmen, want daar kwamen wij ook voor. Zelf begon ik met de 200 schoolslag die ik 8 banen lang in rap tempo kon volbrengen. Hierin wel gesteund door Mies Kuipers die naast mij lag en de eerste keerpunten eerst net voor mij, en later net na mij nam met als gevolg dat ik ook net iets eerder finishte. Ruim 5 seconden onder mijn inschrijftijd, dus de beste tijd in het afgelopen jaar. Het doet mij goed dat mijn trainingsmethode van vroeger, eerst antibiotica, dan taperen en dan dobberen in het water tijdens de trainingen toch weer vruchten afwerpt. Dan een uurtje later, de 200 rug. 2x200 meter achter elkaar, ook al zit daar een uurtje tussen, is nog iets teveel voor mij. Maar toch (ik bedoel dus “en”, maar dat vind ik grammaticaal niet kloppen) ben ik ook over deze race zeer tevreden. Na 100 meter was ik helemaal kapot en niet zo’n klein beetje ook. Desondanks heb ik de 2e 100 meter in een redelijk tempo volbracht. Mèt adembeperking en mèt nog een versnelling op de laatste 50 meter.
Kim Anne legde de 200m rug net iets boven haar inschrijftijd af, maar was ook erg blij met deze tijd.
Op de 200 school startte Friderika ook. Ze bleef wat boven haar inschrijftijd, maar het leverde wel een bronzen medaille op. Een zilveren werd het voor haar op de 200 vrij, waar zij net boven haar inschrijftijd zwom.

En verder is het alleen maar ontzettend gezellig, samen met Friderika en met alle zwemmers in het zwembad. Weer lekker bij gekletst met Gonnie, die zich bij ons heeft aangesloten, met Matty, met Hugo, met Gregor, met Patty en nog een heleboel meer.

Kortom, ik ben blij dat ik gegaan ben .

Zaterdag
Vannacht geen van beiden goed geslapen. Waar dat aan lag? Geen idee. Niet aan de bedden in ieder geval. Friderika stond om 10.37 gepland om het water in te gaan voor de 100 wissel. Zelf ben ik pas in de middag aan de beurt. Gisteravond was ik nog vast van plan wel met haar mee te gaan. Vanmorgen toen ik wakker werd na het eindelijk inslapen besloot ik dat toch maar niet te doen. Vanuit mijn bed, laptop op schoot heb ik wel de hele race gevolgd.
Op mijn vraag hoe het ging toen zij weer terug was kwam het antwoord. Ik heb gedaan wat ik moest doen, vroeg opstaan, naar het zwembad gaan, 100 meter wisselslag zwemmen en weer terugkomen.

’s Middags het programma met Sanne, Kim Anne, David, Friderika en ikzelf aan de start.
Sanne en David zwommen de 100 vrij. Sanne deed dat net iets boven haar pr dat van een maand geleden dateerde, heel goed dus. David zwom maar liefst drie sec van zijn tijd af.
Aan de 50 school namen Sanne, Friderika en ikzelf deel. Ik startte als eerste en kwam er met een pr uit, Friderika daarna zwom `gewoon` een goede tijd die goed was voor een gedeelde 3e plaats. Sanne tenslotte zwom eindelijk onder de 40 sec. ruim onder haar pr. Daarna de 50 vlinder die voor Friderika te kort op de school volgde, maar ze eindigde toch als 2e. Daarna ikzelf op de 100 rug met een tijd die net boven mijn pr zat en Kim Anne die de ongeloofwaardige tijd van 1.10.00 (vanwege die 00 op het eind) zwom, aangemoedigd door Twan en Jeroen die plotseling als haar supporters in het zwembad verschenen. Ook voor Kim Anne was dit een hele goede tijd.

Tot zover de uitslagen. Nu wat rondom het toernooi:
Allereerst heb ik mij weer een echte master getoond door eerst op het uiterste puntje van mijn stoel te gaan zitten waardoor ik met stoel en al omviel; vervolgens was ik mijn kleine bruine tasje kwijt dat uiteindelijk bij het rek stond waar ik een trainingsbroek had gepast; natuurlijk was ik ook mijn telefoontje kwijt dat, nadat ik mijn tas drie keer leeg had gehaald uiteindelijk toch wel in die tas bleek te zitten.
Maar Friderika kan er ook wat van. Na aan tafel met haar voeten over elkaar te hebben gezeten, waar natuurlijk niets op tegen is, wilde zij opstaan. Dat bleek moeilijk te gaan. We hadden eerst niet door waarom, maar wat bleek? De veter van haar ene schoen zat vast aan een knopje van haar andere schoen. En met gekruiste voeten aan elkaar opstaan blijkt dan echt niet te gaan.

Mijn gedachten over mijn zwemmen: Behalve de tijden, was ik vooral heel blij dat ik mij opnieuw helemaal leeg kon zwemmen en dan toch weer van heel ver weg redelijk snel herstelde. Ik verbind hier uiteraard geen conclusies aan. De derby tussen Lenie en mij werd dit keer in mijn voordeel beslecht.
Het mastersbuffet was lekker, maar volgende keer doen wij het gewoon weer zelf.

Zondagmorgen.
Gisteravond lagen wij om half elf al op bed. Vanmorgen werd ik als laatste wakker om ongeveer half elf. Wat een geluk  dat ik geen lange afstanden meer zwem, had ik al twee uur in het zwembad gezeten.
Je zou denken dat ik na 12 uur slaap wel uitgeslapen zou zijn. Vond ik zelf ook toen ik mij bedacht mijn dekbedovertrek als plunjezak te gebruiken en daar alles in te stoppen wat ik niet nodig had in het zwembad. Had ik een lekker lege rugzak met alleen het hoognodige erin, zoals bijv. mijn zwemspullen. Word ik er door mijn twee jongere huisgenoten er fijntjes op gewezen dat ik twee tassen bij mij heb, zodat ik net zo goed alles in die ene tas kan stoppen. Toch eerst maar koffie drinken dus.

Vermeldenswaard is ook dat om onze laptops doorlopend van voeding te voorzien de draden dwars door de kamer lopen naar de stopcontacten. Ik ben daar geen enkele keer over gestruikeld. Ik durf dit nu op te schrijven omdat de laptops nu op hun accu werken en er dus geen draden nodig zijn om over te struikelen.

Het grote inpakken begint. Vreemd toch dat ik hetzelfde mee naar huis neem als wat ik op de heenweg bij mij had, maar dat het toch niet meer zo makkelijk in de koffer past als op de heenweg. Zal wel komen omdat er nat goed bij zit. Dat neemt natuurlijk meer volume in.

Het middagprogramma start. Sanne, Friderika en David zwemmen de 50 meter vrij. Sanne kan beter met de lange baan dan met de korte baan overweg (dat komt mij bekend voor). David haalt weer een paar sec van zijn pr af en komt hiermee onder de 30 sec. Sanne lukt het helaas niet onder haar pr te zwemmen en Friderika lukt dat net niet.
En dan voor ons de slot afstand, de 100 schoolslag. Geen van ons slaagt erin onder de inschrijftijd te finishen. Ikzelf was na 50 meter helemaal stuk, maar slaagde er wel in ook de 2e 50 meter door te trekken. Friderika vroeg zich bij het zien van mijn tussentijd, 59 sec, af wat ik aan het doen was. Nu dat had ik haar zo kunnen vertellen. Ik was aan het verzuren en flink ook. Maar met die tussentijd ben ik ontzettend blij. Voor het eerst weer onder de minuut. Is mij op de 50 meter zelf niet eens gelukt.

En dan op weg naar huis. Nog één vermeldenswaardig feit. Ikzelf heb 500 km gereden. Zowel de heen- als de terugweg en de ritjes naar en van het zwembad.

Wij kijken terug op een gezellig toernooi met tijden die gezien onze trainingsarbeid niet slecht waren.

Ik heb mij wel bij velen moeten verantwoorden waar de rest van onze ploeg was. De redenen waarvoor zij er niet waren vonden zij gelukkig wel acceptabel.
Op naar de WMK in Riccione in juni 2012!