Vlaardingen 1 december 2012

Limietwedstrijden Vlaardingen 1 december 2012

Deelnemers Atie Pijtak en Loekie van Huissteden

Afgesproken op de carpool-plaats in Zeist, afslag 3 van de A28. Atie vertrekt even na 10.00 uur vanaf het Sportfondsenbad, Loekie rond die tijd vanaf huis in de Bilt.

Als Atie belt dat zij op de parkeerplaats is, sta ik net voor het stoplicht en zie de parkeerplaats aan de overkant van de kruising. Mooie timing dus. En dan komt het echte mastersgevoel weer bij mij boven, en mis dus voorbij de kruising de afslag naar de parkeerplaats. Met gebruikmaking van een inrit van een van de vele huizen aan de Bergweg keer ik, om vervolgens de afslag weer te missen en via de A 28 afrit Soest en weer de oprit A 28  richting Utrecht  zo’n 8 minuten later weer voor het zelfde stoplicht te staan. Vervolgens sorteer ik nu goed voor en zonder problemen rijd ik nu de parkeerplaats op. 

Vlug de tas en ikzelf in de auto van Atie en op naar Vlaardingen. Nee dus. Auto van Atie start niet. Dus tassen en ook onszelf naar mijn auto verplaatst die gelukkig wel start en ook nog een volle tank heeft.

Zonder verdere problemen naar Vlaardingen gekomen. Merkten wel een hele lange file op bij de tegenliggers. Daar moesten wij op de weg terug dus niet in terecht komen.

Onderweg zaten wij te overleggen wat te doen straks. Atie heeft startkabels, ik  ook, maar geen van beiden waren wij er zeker van of ze ook in de auto lagen. Tenminste, Atie wist vrij zeker dat ze er niet in lagen. Ik  twijfelde of ik  ze nu wel of niet bij mij had.

Dan weer zo’n  senior moment.  Atie wilde Ronald bellen om af te spreken naar de parkeerplaats te komen voor het geval ik geen kabels bij mij had. Zelf had ik een  helder moment, “we kunnen beter eerst even kijken of ze misschien wel in mijn auto liggen”.  En inderdaad, in mijn auto liggen de startkabels met een handleiding hoe deze te gebruiken.

Onderweg naar huis, filemelding op de A12 dus een omweg via de A15, hadden we het erover of het ons zou lukken met die kabels de motor weer aan de gang te krijgen. Tot nu toe waren het altijd onze stoere mannen geweest die zo’n klusje klaarden.

Probleem één voor mij was de klep van de auto. Hoe gaat die open. Na een paar keer met mijn hand heen en weer bij de pedalen voelde ik een handel en ja hoor, de klep ging los. De klep los wil nog niet zeggen klep omhoog, maar na even zoeken lukte dat ook. Op dat moment had ik al hele professionele zwarte handen en het echte werk moest nog komen.

Accu’s,  waar zitten die. Die bij Atie zagen wij gelijk, die van mij zat onder het tweede dekseltje dat wij omhoog deden. Gelukkig stond er ook een duidelijk min bij één knop waaruit wij met technisch inzicht concludeerden dat de andere knop dan de plus moest zijn.

Nadat de kabels bevestigd waren startte ik mijn motor, vervolgens deed Atie die van haar en jawel, ook die auto startte. Kabels weer verwijderd, waarbij Atie nog even voor vuurwerk zorgde door de plus en min te dicht bij elkaar te houden.

O ja, wij hebben ook nog gezwommen, en heel goed ook.

Atie zwom op de 400 meter vrij een NMR in 5.17.54 en ikzelf zwom in 8.09.00 een fors pr in mijn leeftijdsgroep, die ik gezien het voorgaande nu maar even niet vermeld.

De 200 rug van Atie kwam vlak na de 400 meter vrij en ging wat moeizaam, net boven de inschrijftijd. Wij weten ook weer waar we de komende trainingen aan gaan werken.

Limietwedstrijden Vlaardingen 2 december 2012

Deelnemers Marja Bloemzaad  en Loekie van Huissteden

En dan breekt de tweede dag aan van deze limietwedstrijden. Op de heenweg rijden rijd  Marja met mij mee. Op de terugweg rijdt zij met  Frans terug, die op bezoek gaat bij vrienden in Vlaardingen.

Wij spreken af om 09.00 uur op station Bilthoven. Vandaar verder met mijn auto. En ook hier komt het echte mastergevoel weer bovendrijven.  Ik ben  bijna bij het station als de gsm gaat. Marja aan de lijn. Zij staat op station Amersfoort en op het moment dat zij in de trein wilde stappen kwam de mededeling dat deze trein niet zou rijden en alle volgende treinen ook niet. Zij heeft inmiddels Frans gevraagd haar op te halen en naar de Bilt te brengen. Wat een geluk dat wij masters de vertrektijd altijd zo ruim nemen. 09.20 komt Frans voorrijden en levert niet Marja af, nee, hij zou toch al naar Vlaardingen gaan. Dan maar wat vroeger en Loekie stapt in bij Frans. De reis loopt verder voorspoedig op 100 meter voor het zwembad na. De tomtom van Frans is geen tomtom en kent het nummer 200, waar het zwembad ligt, niet.  Daardoor neemt hij, als wij het zwembad zien liggen een afslag te vroeg. Deze afslag leidt weer terug naar de snelweg,   maar gelukkig net voordat er geen terug meer mogelijk is kunnen wij toch via een u-bocht de snelweg  rechts laten liggen.

En ja, net als gisteren brengt dit mastersgevoel weer goede tijden op de klokken.

Op de 800 meter haal ik met mijn tijd 17.00.83  zo’n 90 sec. van mijn vorige tijd af.  Met loodzware benen zwem ik daarna de 200 school in 4.414.72 wat een verbetering van mijn pr met 4 sec betekent.

Ook Marja doet het , zwaar verkouden, erg goed. De 800 meter ligt een fractie boven het NMR. De 50 vlinder daarna is te vlug daarna, maar levert een tijd net boven haar inschrijftijd op.

Op de terugweg weer het probleem van de file op de A12. Het bord dat ons hiervoor waarschuwt ziet Frans over het hoofd en als ik hem waarschuw dat we de afslag moeten nemen lukt dat niet meer. Dan toch maar via de A12 tot Woerden en daarna binnendoor, zonder verdere problemen, naar De Bilt.

ONMK Terneuzen januari 2012

ONMK Terneuzen, 26, 27, 28, 29 januari 2012

Donderdag
Met de navigatie in het dashboardkastje, maar met Friderika naast mij die de weg uit haar hoofd wist vertrokken wij rond 11.00/11.15 uur vanuit de Bilt, richting Terneuzen via Antwerpen.
In Roosendaal even bij mijn zusje langs geweest voor koffie. Scheelt toch al gauw 5 euro per persoon. Daarna eerst half rondje Antwerpen, afslag Brugge, Zelzate, Terneuzen.
Over de grens in een plaatsje waarvan wij de naam niet meer weten Belgische friet gegeten. Wij namen een kleine portie die echter groter bleek dan 4 porties samen in het Sportfondsenbad. Ze smaakten goed, maar niet anders dan in het Sportfondsenbad. Volgens ons moeten Belgische frieten ook van die hele brede zijn, waren ze ook al niet. Samenvattend, wel lekker, niet verschillend van de Nederlandse frieten, wel een veel grotere portie en niet duurder.
Volgens Friderika moesten wij na Antwerpen, Brugge en Zelzate richting Gent aanhouden. Dat bleek later een verkeerde beslissing. Je gaat dan weer terug. Van Zelzate hadden wij richting Hulst moeten gaan en dan vervolgens naar Terneuzen.
Geeft niet. Het was een goede gewoonte, verkeerd te rijden op weg naar een zwembad . Die hebben wij gewoon weer opgepakt. Wel hierna de TomTom uit het dashboardkastje gehaald.
Wij hebben van de nood een deugd gemaakt door gelijk het kanaal van Gent naar Terneuzen te inspecteren. Hierin wordt altijd een leuke openwater wedstrijd georganiseerd. Ik kan iedereen geruststellen. Ze zijn op schema met het vullen van water. Het staat al bijna tot aan de rand. Binnenkort kunnen ze dus verder met het opwarmen van het water.

Het huis waarin wij zitten ligt in Zaamslag, 7 km verwijderd van het zwembad. Er staan ook twee fietsen die wij mogen gebruiken. Wij hebben het er dus wel over gehad om op de fiets naar het zwembad te gaan maar daar is het wel bij gebleven. Maar goed, de intentie was er.

Wij zitten in de helft van een huis. Voor drie jaar terug woonden hier de ouders van de bewoners. Nadat deze overleden zijn verhuren zij dit gedeelte. Het is een grote woonkamer met keuken, een serre, twee slaapkamers een drooghok met wasmachine en droogmachine en een badkamer met wc en douche. Goede bedden, lekkere bank en stoelen, goed uitgeruste keuken met afwasmachine. Wij hebben onze eigen ingang. En dat voor de prijs van 175 euro inclusief de schoonmaak.

Friderika had een grote pan met rijst meegenomen, die ze thuis al gekookt had. Dit samen met een flinke bak sla hebben we rond een uur of negen gegeten. Eerder lagen de frieten nog zwaar op de maag. Deze rijst hebben wij vanavond (vrijdag) ook gegeten en aangezien wij morgen aan het mastersbuffet deelnemen heeft Friederika nog genoeg over om een weekje lang geen honger te hoeven lijden. Ik weet niet hoe groot ze mijn maag had ingeschat.

Vrijdag
Vanmorgen eerst sightseeing Terneuzen. Het winkelcentrum aangedaan, De Scheldekust bewonderd. Lekker in het zonnetje langs het water gelopen. In de Schelde lag een file van zo’n 10 schepen. Op de weg daarentegen was het erg rustig. Ook het centrum van Terneuzen bekeken vanuit de auto. Leuke smalle straatjes met nog veel oude huisjes. Leuk dorp.

En dan het zwemmen, want daar kwamen wij ook voor. Zelf begon ik met de 200 schoolslag die ik 8 banen lang in rap tempo kon volbrengen. Hierin wel gesteund door Mies Kuipers die naast mij lag en de eerste keerpunten eerst net voor mij, en later net na mij nam met als gevolg dat ik ook net iets eerder finishte. Ruim 5 seconden onder mijn inschrijftijd, dus de beste tijd in het afgelopen jaar. Het doet mij goed dat mijn trainingsmethode van vroeger, eerst antibiotica, dan taperen en dan dobberen in het water tijdens de trainingen toch weer vruchten afwerpt. Dan een uurtje later, de 200 rug. 2x200 meter achter elkaar, ook al zit daar een uurtje tussen, is nog iets teveel voor mij. Maar toch (ik bedoel dus “en”, maar dat vind ik grammaticaal niet kloppen) ben ik ook over deze race zeer tevreden. Na 100 meter was ik helemaal kapot en niet zo’n klein beetje ook. Desondanks heb ik de 2e 100 meter in een redelijk tempo volbracht. Mèt adembeperking en mèt nog een versnelling op de laatste 50 meter.
Kim Anne legde de 200m rug net iets boven haar inschrijftijd af, maar was ook erg blij met deze tijd.
Op de 200 school startte Friderika ook. Ze bleef wat boven haar inschrijftijd, maar het leverde wel een bronzen medaille op. Een zilveren werd het voor haar op de 200 vrij, waar zij net boven haar inschrijftijd zwom.

En verder is het alleen maar ontzettend gezellig, samen met Friderika en met alle zwemmers in het zwembad. Weer lekker bij gekletst met Gonnie, die zich bij ons heeft aangesloten, met Matty, met Hugo, met Gregor, met Patty en nog een heleboel meer.

Kortom, ik ben blij dat ik gegaan ben .

Zaterdag
Vannacht geen van beiden goed geslapen. Waar dat aan lag? Geen idee. Niet aan de bedden in ieder geval. Friderika stond om 10.37 gepland om het water in te gaan voor de 100 wissel. Zelf ben ik pas in de middag aan de beurt. Gisteravond was ik nog vast van plan wel met haar mee te gaan. Vanmorgen toen ik wakker werd na het eindelijk inslapen besloot ik dat toch maar niet te doen. Vanuit mijn bed, laptop op schoot heb ik wel de hele race gevolgd.
Op mijn vraag hoe het ging toen zij weer terug was kwam het antwoord. Ik heb gedaan wat ik moest doen, vroeg opstaan, naar het zwembad gaan, 100 meter wisselslag zwemmen en weer terugkomen.

’s Middags het programma met Sanne, Kim Anne, David, Friderika en ikzelf aan de start.
Sanne en David zwommen de 100 vrij. Sanne deed dat net iets boven haar pr dat van een maand geleden dateerde, heel goed dus. David zwom maar liefst drie sec van zijn tijd af.
Aan de 50 school namen Sanne, Friderika en ikzelf deel. Ik startte als eerste en kwam er met een pr uit, Friderika daarna zwom `gewoon` een goede tijd die goed was voor een gedeelde 3e plaats. Sanne tenslotte zwom eindelijk onder de 40 sec. ruim onder haar pr. Daarna de 50 vlinder die voor Friderika te kort op de school volgde, maar ze eindigde toch als 2e. Daarna ikzelf op de 100 rug met een tijd die net boven mijn pr zat en Kim Anne die de ongeloofwaardige tijd van 1.10.00 (vanwege die 00 op het eind) zwom, aangemoedigd door Twan en Jeroen die plotseling als haar supporters in het zwembad verschenen. Ook voor Kim Anne was dit een hele goede tijd.

Tot zover de uitslagen. Nu wat rondom het toernooi:
Allereerst heb ik mij weer een echte master getoond door eerst op het uiterste puntje van mijn stoel te gaan zitten waardoor ik met stoel en al omviel; vervolgens was ik mijn kleine bruine tasje kwijt dat uiteindelijk bij het rek stond waar ik een trainingsbroek had gepast; natuurlijk was ik ook mijn telefoontje kwijt dat, nadat ik mijn tas drie keer leeg had gehaald uiteindelijk toch wel in die tas bleek te zitten.
Maar Friderika kan er ook wat van. Na aan tafel met haar voeten over elkaar te hebben gezeten, waar natuurlijk niets op tegen is, wilde zij opstaan. Dat bleek moeilijk te gaan. We hadden eerst niet door waarom, maar wat bleek? De veter van haar ene schoen zat vast aan een knopje van haar andere schoen. En met gekruiste voeten aan elkaar opstaan blijkt dan echt niet te gaan.

Mijn gedachten over mijn zwemmen: Behalve de tijden, was ik vooral heel blij dat ik mij opnieuw helemaal leeg kon zwemmen en dan toch weer van heel ver weg redelijk snel herstelde. Ik verbind hier uiteraard geen conclusies aan. De derby tussen Lenie en mij werd dit keer in mijn voordeel beslecht.
Het mastersbuffet was lekker, maar volgende keer doen wij het gewoon weer zelf.

Zondagmorgen.
Gisteravond lagen wij om half elf al op bed. Vanmorgen werd ik als laatste wakker om ongeveer half elf. Wat een geluk  dat ik geen lange afstanden meer zwem, had ik al twee uur in het zwembad gezeten.
Je zou denken dat ik na 12 uur slaap wel uitgeslapen zou zijn. Vond ik zelf ook toen ik mij bedacht mijn dekbedovertrek als plunjezak te gebruiken en daar alles in te stoppen wat ik niet nodig had in het zwembad. Had ik een lekker lege rugzak met alleen het hoognodige erin, zoals bijv. mijn zwemspullen. Word ik er door mijn twee jongere huisgenoten er fijntjes op gewezen dat ik twee tassen bij mij heb, zodat ik net zo goed alles in die ene tas kan stoppen. Toch eerst maar koffie drinken dus.

Vermeldenswaard is ook dat om onze laptops doorlopend van voeding te voorzien de draden dwars door de kamer lopen naar de stopcontacten. Ik ben daar geen enkele keer over gestruikeld. Ik durf dit nu op te schrijven omdat de laptops nu op hun accu werken en er dus geen draden nodig zijn om over te struikelen.

Het grote inpakken begint. Vreemd toch dat ik hetzelfde mee naar huis neem als wat ik op de heenweg bij mij had, maar dat het toch niet meer zo makkelijk in de koffer past als op de heenweg. Zal wel komen omdat er nat goed bij zit. Dat neemt natuurlijk meer volume in.

Het middagprogramma start. Sanne, Friderika en David zwemmen de 50 meter vrij. Sanne kan beter met de lange baan dan met de korte baan overweg (dat komt mij bekend voor). David haalt weer een paar sec van zijn pr af en komt hiermee onder de 30 sec. Sanne lukt het helaas niet onder haar pr te zwemmen en Friderika lukt dat net niet.
En dan voor ons de slot afstand, de 100 schoolslag. Geen van ons slaagt erin onder de inschrijftijd te finishen. Ikzelf was na 50 meter helemaal stuk, maar slaagde er wel in ook de 2e 50 meter door te trekken. Friderika vroeg zich bij het zien van mijn tussentijd, 59 sec, af wat ik aan het doen was. Nu dat had ik haar zo kunnen vertellen. Ik was aan het verzuren en flink ook. Maar met die tussentijd ben ik ontzettend blij. Voor het eerst weer onder de minuut. Is mij op de 50 meter zelf niet eens gelukt.

En dan op weg naar huis. Nog één vermeldenswaardig feit. Ikzelf heb 500 km gereden. Zowel de heen- als de terugweg en de ritjes naar en van het zwembad.

Wij kijken terug op een gezellig toernooi met tijden die gezien onze trainingsarbeid niet slecht waren.

Ik heb mij wel bij velen moeten verantwoorden waar de rest van onze ploeg was. De redenen waarvoor zij er niet waren vonden zij gelukkig wel acceptabel.
Op naar de WMK in Riccione in juni 2012!

WMK Göteborg 2010

In 2002 (WMK Christchurch, Nieuw Zeeland) was AZ&PC voor het laatst actief op de Wereld Masters Kampioenschappen; tot dit jaar. Vijf AZ&PC zwemmers besloten hun zomervakantie gedeeltelijk in het teken te zetten van de WMK die in de eerste week van augustus in het Zweedse Goteborg gehouden werden. Camping Om dat vakantiegevoel echt vorm te geven werd er ook voor een passende verblijfplaats gekozen: op de camping. Edwin, Henriette en hun kinderen Mats en Anders stonden met hun caravan naast die van Lidia die daar met haar man Erik en kinderen Jorick en Tristan kampeerde. Ron en Friderika hadden samen met Mathilde (van Swol 1894) een knus huisje op dezelfde camping. Het weer In Zweden weet je het maar nooit. We hadden goede herinneringen aan de EMK in Stockholm in 2005 toen het stralend weer was. Ook toen we op woensdag arriveerden (Friderika en Ron kwamen zaterdag) was het prima weer. Caravan neergezet, voortent opgebouwd. Kinderen spelen in de zon in de speeltuin. De dag erna werd het al wat miezerig. We verkenden het binnenbad dus geen probleem. Omdat het toernooi verdeeld was over twee zwembaden, een binnen en buitenbad (de ene dag zwommen de heren buiten en de dames binnen, de dag erna andersom) wilden we vrijdag het buitenbad verkennen. Ik zou al mijn persoonlijke nummers buiten zwemmen en Henriette de 200 rug, Edwin de 200 school en tja..toen goot het werkelijk de lucht uit. We waren al nat voor we een zwembad gezien hadden. Het ziet er dan troosteloos uit... maar toch: het bad verkennen: de banen waren heel smal (vlinderslag paste net), het water warm (en dat was juist wel lekker in die regen) en het was erg ondiep zeker bij het keerpunt. Dus extra belangrijk om wel het gevoel te krijgen. Het bad zwom prima.. en omstandigheden zijn voor iedereen gelijk. Maar goed dat weer... we zagen het somber in. Zaterdag was wel een betere dag, maar zaterdagnacht begon het wel weer te regenen. Dus snel nog een extra stel kleren, een paraplu en een vuilniszak voor de kleren bij de voorstart in de tas gestopt. Henriette vertrok nog in de regen richting zwembad, maar tegen de tijd dat zij in actie kwam was het droog en begon de zon te schijnen. Ook ik heb al mijn nummers droog en in de zon mogen zwemmen en koos op de wissel zelfs voor een oud brilletje dat donkere glazen had vanwege de zon in mijn gezicht op de rugslag... Er is nog wel eens een buitje gevallen die week , maar last hebben we daar niet van gehad. Temperatuur was ook prima: zo tussen de 20 en 25 graden. De voorbereiding Het is handig als je bij je prestaties rekening houdt met je voorbereiding. Friderika had het hele seizoen goed getraind, de laatste periode vier keer in de week. Dat naast nachtdiensten en werkweken die soms wel meer dan 70 uur bedroegen. Ron had door het seizoen zijn conditie redelijk in peil weten te houden. Een boost in de laatste weken en zelfs een vakantie met gezin vlak bij Eindhoven zodat hij zijn trainingen voort kon zetten, maakten dat hij steeds beter in vorm kwam. Edwin had weer gezorgd voor schema’s in de voorbereiding waar ook andere masters zich bij aansloten. De trainingen liepen ook bij hem lekker, maar wel bleek dat hij nog steeds last had van de naweeen van de longontsteking die hij afgelopen winter had gehad. Henriette trainde het hele jaar zo af en toe, liefst twee keer in de week, maar met twee kleine kinderen lukt dat niet altijd. Voor Lidia telt eigenlijk hetzelfde: ze trainde anderen en was al blij als ze een keer in de week zelf het water in kwam. Maar goed de aandacht vvoor techniek was gebleven. In de weken voor de WMk werd er vaker en pittig getraind. Doordat de techniek er nog steeds is ging het eigenlijk best wel snel vooruit. Dus ja wie weet... Die techniek gaf ons later nog een keer extra zelfvertrouwen: een paar italiaanse masters stonden langs het bad om te gaan zwemmen, een paar dagen voor het toernooi. Je kon zien dat ze hard getraind hadden, geen grammetje vet en gespierde lijven... we zeiden nog tegen elkaar dat het geen schande zou zijn om daar van te verliezen... Tja, totdat ze het water indoken. Toen veranderde onze mening... want sterk en afgetraind zijn is een ding, maar met zwemmen heb je vooral ook techniek nodig en bleek die nou totaal afwezig zijn. De wedstrijden: Friderika (dames 45+) Zoals eerder gezegd was het buitenbad niet snel: warm, ondiep, smalle banen plus de zaken die altijd meespelen als je buiten zwemt als zon en wind maakten dat tijden in het algemeen bij iedereen die buiten zwom tegenvielen. Tijden van 2 tot 3 seconden boven een inschrijftijd op de 100 meter waren eerder regel dan uitzonderingen. Omdat omstandigeheden voor iedereen hetzelfde zijn maakt het voor de klassering niet veel uit... Toch was het voor Friderika lastig om trots te zijn op haar prestaties. Hoewel ze technisch netjes zwom en bijvoorbeeld op de 50 school vanuit de buitenbaan als 3e in de serie aantikte en dus steeg op de ranglijst is het gewoon niet leuk om tijden te zwemmen die je ‘tussendoor’ ook zo even zwemt. En of je nu 43e bent of 34e dat zegt net wat minder. Natuurlijk was ze wel weer vol inspiratie om nadat ze haar opleiding af heeft gerond zich weer verder te ontwikkelen als zwemster. Datum afstand Tijd klassering 1 aug (buiten) 100 school 1.40.30 39e 2 aug (binnen) 50 vlinder 0.38.03 32e 3 aug (buiten) 50 vrij 0.34.88 43e 3 aug (buiten) 50 school 0.45.78 38e 5 aug (binnen) 200 school 3.39.83 26e De wedstrijden: Ron (heren 45+) Bij de wedstrijden kan ik van de mannen wat minder vertellen...ik was er zelf niet bij omdat we in een ander bad zwommen. Dat is sowieso jammer, maar maakt een uitgebreid verslag over het presteren van Ron en Edwin ook moeilijker. Maar Ron bleek na zijn goede voorbereiding inderdaad in vorm. In het binnenbad zwom hij op de 200 rug en 200 wissel mooie persoonlijke records en in het buitenbad 100 rug en 400 wissel steeg hij vele plaatsen in de rangschikking en kwam in de top 25 terecht van de zwaar bezette 45 plus categorie. Hij kan dan ook met een zeer goed gevoel terugkijken op dit zwemtoernooi Datum Afstand Tijd klassering 1 aug (binnen) 200rug 2.35.63 16e 2 aug (buiten) 400 wissel 5.46.65 18e 3 aug (binnen) 200wissel 2.36.30 25e 5 aug (buiten) 100rug 1.13.89 22e De wedstrijden: Edwin (heren 45 +) Voor Edwin toch wel een beetje een ‘net niet’ toernooi. Op de 200 rug en 200 wissel lag hij tot de laatste meters bij de top drie maar kwam hij letterlijk lucht tekort om dit op het laatste stukje af te maken. Op de 200 rug werd hij 4e en de 200wissel 5e. Ook op de 200 school wist hij zich bij de beste 10 te plaatsten en mocht hij een medaille ophalen. De 100 vlinder liep lekker. Hoewel nu net naast de top drie blijkt wel dat hij, als zijn longen weer goed hersteld zijn, dat hij nog altidj van wereldklasse is! Datum Afstand Tijd klassering 1 aug (binnen) 200rug 2.26.38 4e 3 aug (binnen) 200wissel 2.24.16 5e 3 aug (binnen) 100 vlinder 1.05.78 14e 5 aug (buiten) 200 school 2.45.20 7e De wedstrijden: Henriette (dames 40+) Henriette had gekozen voor haar specialisme: de rugslag. Op zowel de 100 als 200 rug stond ze als 13e ingeschreven. En dan lijkt een top 10 medaille mogelijk. De 200 rug zwom ze buiten. Ze bouwde haar race netjes op met nog een fantastische laatste baan waardoor ze als 3e aantikte in de serie. Daarna de snelste serie afwachten. Daar konden er twee niet aan de tijd van Henriette komen zodat ze negende werd en een medaille won. Vijf dagen daarna was de 100 rug aan de beurt. In het binnenbad deze keer. Ook hier weer een sterk 2e deel van de race. Jammer genoeg ging de start minder waardoor ze net naast de medailles greep (11e) Datum Afstand Tijd klassering 1 aug (buiten) 200rug 2.59.09 9e 5 aug (binnen) 100 rug 1.20.92 11e De wedstrijden: Lidia (dames 40+) Over jezelf kan je altijd het meeste schrijven... dus dat doe ik ook (als het te lang is, aan het eind een korte versie, schuigedrukt)Ik wist niet goed wat te verwachten. Had het hele jaar wel heel weinig gedaan, maar de laatste paar weken training waren wel erg positief uitgevallen. Verder had ik besloten, opgrond van conditie en het feit dat we ook op vakantie waren en Erik geen zwemmer is, minder afstanden te zwommen: dus geen 200 vrij en 400 wissel hoe leuk ze ook zijn.. Maar wel de nummers die ik leuk vindt en waar ik wellicht genoeg inhoud voor zou hebben: de 100 vrij, de 200 wissel en de 100 vlinder. De 100 vrij was op zondag, na de 200 rug van Henriette. Ik zwom in baan 8, de buitenbaan, maar zowaar wel in de laatste serie. De andere zeven waren wel met 1 tot 6 seconden sneller ingeschreven maar ik houd wel van ‘de knok’. De 1e baan zag ik niet veel (ik adem op de wedstrijd nog steeds alleen links), na het keerpunt zag ik dat baan 6 en 7 naast me lagen en kon ik met een mooie 3e 25 van ze wegzwemmen. Ik tikte als zesde aan en was daar heel blij mee..het verschil met nummer drie was 0,25 seconden. Even een’ als ik daar toch bij had gelegen dan had ik...’ maar eigenlijk meteen daarna toch het trotste gevoel dat ik er toch nog heel erg dicht bij zit en dat dit top is en een medaille (met een serie voor ons met 8 zwemmers met ongeveer dezelfde inschrijftijd als ik ook geen vanzelfsprekend heid). Twee dagen later waren mijn andere afstanden aan de beurt. Eerst eigenlijk toch wel mijn favoriet: de 200 wissel. Zeker buiten, zie ik wel tegen de rug op, maar met die smalle banen kon ik ook niet een te grote omweg zwemmen en met inzwemmen had ik zelfs netjes rechts kunnen houden dus waarom zou het in de race ook niet goed gaan. Ook nu weer als 8e geplaatst, in de snelste serie en weer in baan 8. Naast me een oude bekende, een echte schoolslagzwemster. In de race loopt eigenlijk alles lekker: de vlinder soepel, de rug inderdaad zonder touwen en dus redelijk rechtdoor, de school in het spoor van mijn buurvrouw hoewel er nog wel een lengte achter. Op de vrij in de aanval, hoe moe ik ook was: een halve lengte is het nog maar halverweg. Maar dan heeft ze me in de gaten en zet ook nog een versnelling in. Het gaatje wordt niet meer kleiner, maar allebei zijn we erg blij als we aantikken: we hebben elkaar opgejaagd naar de 3e en voor mij 4e plaats. Deze vierde plek voelt gewoon echt super. Maar moe ben ik wel en dan blijkt het opeens snel te gaan. De 100 vlinder staat alweer bij te beginnen. Ik ben nog zo moe dat ik er eigenlijk niets van verwacht. Als 15e geplaatst dus in de een na laatste serie baan 1. In de voorstart erg gezellig met veel oude bekenden. Ik bedenk me er vooral van te genieten, laatste afstand ..niets te winnen, niets te verliezen. De man met de hamer zal me wel ergens de race op staan te wachten, maar dat zien we dan wel. Die ontspannenheid laat me ook echt genieten van de vlinder. Want wat gaat het lekker, wat is vlinderslag zwemmen leuk... De man met de hamer kwam wel hoor, maar pas toen ik er al 93 meter op had zitten, die laatste paar slagen lukken dan ook nog wel. Ik tik als 3e in de serie aan en in de snelste serie is er iemand langzamer..dus toch nog wat gewonnen, als 10 e nog een medaille! Korte versie: Lidia was erg tevreden met haar prestaties op dit WMk. Hoewel maar een korte periode getraind genoot ze van het evenement en liepen de races lekker en kon ze echt de strijd aan gaan. Op de 100 vrij en 200 wissel was ze als achtste geplaats. Vanaf de buiten baan wist ze op te klimmen naar een mooie 6e en 4e plaats. De 100 vlinder was per ongeluk ook nog een medaille. Genietend van het zwemmen en zonder grote verwachtingen klom ze van plaats 15 naar plek 10 Datum Afstand Tijd klassering 1 aug (buiten 100 vrij 1.05.28 6e 3 aug (buiten) 200wissel 2.44.34 4e 3 aug (buiten) 100 vlinder 1.15.66 10e De wedstrijden, de estafette (mix 160+) We deden mee aan een estafette: de 4x 50 wissel. Voor mij de enige keer dat ik in het 10 banen binnenbad zwom. Er is een hele estafettedag omdat er gewoon heel veel ploegen zijn. Wij waren als 18e ingeschreven (van de 80 ploegen of zo) in de 160+ mix. Ook de enige kans om ook Edwin en Ron in actie te zien. Henriette was onze rugslagzwemster. Ze laat zich niet afleiden door de grote Italiaan naast zich die op staat te scheppen over zijn tijd en ook niet door het feit dat we erg opgehouden werden en dat ze bijna meteen het water in moet. Edwin staat in alle opzichten achter haar en zorgt dat de onderweg uitgetrokken kleding en schoenen in het mandje terecht komen. Kortom er is een prima 50 meter rug. Ron laat daarna zien dat hij ook op de schoolslag uit de voeten kan en zwemt een prima splittijd. Edwin zwemt daarna naar voren in het veld op de vlinderslag. Ik mag het dan afmaken op de vrije slag en ook hier blijkt dat de estafette spirit mij nog steeds kan laten sprinten. We tikken aan in een prima tijd en blijken daarmee door te schuiven naar een mooie 9e plaats in het eindklassement. Datum (naam estafettezwemmer) Afstand Tijd klassering 4 aug (binnen) 4x 50 wissel 2.2.09.53 9e HenrietteRonEdwinLidia 50 rug50 school50 vlinder50 vrij 0.37.460.35.510.27.600.28.96 De wedstrijden: supportertjes In het verleden hadden we in Mark en Iris al wel supporters die de masterleeftijd nog niet bereikt hadden. Nu hadden we wel hele jonge supporters, want voor het eerste waren ook Anders, Mats, Jorick en Tristan mee naar een groot toernooi. In een oranje shirt, met fluitjes en kleppers stonden ze aan de kant toen Henriette de 200 rug zwom en later weer bij Lidia op de 100 vrij. Gelukkig mochten ze in het instructiebadje binnen ook zelf zwemmen en was er een speeltuin want het is wel lang wachten voordat ze eindelijk aan de beurt waren. De blonde koppies aan de kant gaven gesprekstof en ontspanning in de voorstarttent en ook de nodige bewonderende blikken vooral omdat Henriette of ik regelmatig er met alle vier op uit trokken en ze als vier broertjes werden gezien en men afvroeg hoe we dat toch deden. Nou, voor een uurtje was dat helemaal niet zo moeilijk. Anders en Mats kwamen ook nog kijken bij Edwin op de 200 wissel en bij Lidia op de 100 vlinder. Bij de estafette waren ze op de camping bij Erik. De 100 rug werd Henriette door de vier jongens aangemoedigd en was er zelfs een ‘grote’ supporter: ook Erik zag haar in actie. Tristan kon het niet laten het podium te beklimmen vlak voordat de ceremonie begon en te genieten op het hoogste schavotje. En verder: Na en tussen het zwemmen was er ook nog tijd om Goteborg te verkennen. Sommigen gingen naar Liseberg het pretpark tegenover het zwembad. De stad zelf en de nodige ‘outlets’ hadden ook aantrekkingskracht. Het eiland Marstrand was ook een mooi uitstapje. Op zaterdag 7 augustus vertrokken we allemaal weer. Friderika en Ron vertrokken terug naar Nederland. Edwin en Henriette gingen naar Denemarken, o.a. naar Legoland. Lidia en Erik waren daar op de heenweg al geweest en zij gingen nog een paar dagen naar Denemarken, maar de kliffen op Mon en zo kwam aan dit WMK een einde en dromen we alvast van Riccione..een prachtig complex in Italie, waar het WMK over twee jaar is. Want het was weer een mooie ervaring die smaakt naar meer... Groetjes Lidia

Wedstrijden Echternach Luxemburg 3 en 4 juli 2010

Zo´n 6 tot 8 jaar geleden namen Françoise en ik voor het laatst deel aan wedstrijden in deze plaats en hielden daar goede herinneringen aan over, zelfs toen bleek dat Françoise zich ´s nachts met handdoeken warm moest zien te houden omdat zij haar slaapzak was vergeten.
Toen dit jaar dan ook een uitnodiging ontvangen werd aan de opnieuw leven ingeblazen wedstrijden deel te nemen besloten Françoise en ik daar weer te gaan zwemmen
De TomTom leidde ons vrijdagmiddag zonder een enkele file binnen de twee uur naar Maastricht, daarbij geholpen door de FIFA die juist op dit tijdstip Nederland tegen Brazilië liet spelen. Eenmaal Nederland uit is Luxemburg binnen een redelijke tijd bereiken dan geen probleem meer, zo is onze ervaring. En met TomTom moest ook de jeugdherberg in Echternach te vinden zijn. De oude jeugdherberg in het centrum bleek er echter niet meer te zijn. Deze was vervangen door nieuwbouw even buiten het stadje in een prachtig natuurgebied. Er was een mooie tweepersoonskamer voor ons en de nu wel meegenomen slaapzak en lakens waren niet nodig. De ter beschikking gestelde dekbedden ook niet. Te warm.
Alles was al voorradig op onze kamer, die buiten drie bedden ook nog beschikte over een eigen toilet en douche.
Spullen op de kamer achtergelaten en de stad in om wat te eten en te kijken of wij het zwembad nog wisten te vinden, evt met behulp van TomTom. Echternach is een heel gezellig stadje met een oude, heel gezellige binnenstad met sfeervolle straatjes en gebouwen. Een leuk terras vinden om iets te eten was dan ook niet moeilijk.

Ook het zwembad was zo gevonden en was ook vanaf de jeugdherberg makkelijk te vinden.
Zaterdagmorgen om kwart voor negen inzwemmen. Ontbijt vanaf 08.00 uur. Wekker op half acht. Tijdschema werd makkelijk gehaald dus nog voor kwart voor negen stonden wij voor het zwembad. En net als acht jaar geleden stonden wij voor een dichte deur omdat wij te vroeg waren. Het enige verschil met toen was dat wij de enigen waren die daar stonden te wachten. Wij troffen alleen een schoonmaakster aan die een ons niet bekende taal sprak, maar waardoor wij toch wel zoiets begrepen als er is hier iets goed mis. Gelukkig was er wel een medewerker van het zwembad die ons binnenliep en ons in vloeiend Duits meedeelde dat er wel sprake was geweest van een wedstrijd dit weekend, maar dat die niet doorging wegens te weinig deelname. Op dat moment voegden zich 3 Belgen bij ons, die wij ook al gezien hadden in de jeugdherberg en ook dachten dit weekend aan wedstrijden deel te nemen.
De medewerker van het zwembad was zeer behulpzaam en belde de voorzitter van de club die ook degene was die ons de uitnodiging had gestuurd en bij wie wij ons hadden ingeschreven. Hij gaf geen gehoor, ook niet na 5 minuten, een kwartier, een half uur. Een boodschap werd op het antwoordapparaat achtergelaten en terug naar de jeugdherberg. Daar nog een keer geprobeerd te bellen, maar weer geen gehoor. Wat nu. Het was stralend weer, er lag een mooi natuurgebied om ons heen met een hele grote plas. Ook voor de nacht van zaterdag op zondag was gereserveerd en betaald en die reservering kon niet ongedaan worden gemaakt. De beslissing was dus vlug genomen. We maken er een gezellig weekendje uit van. Terug naar Echternach zelf want ja, je gaat toch niet in een grote recreatieplas zitten in een badpak met pijpen tot de knieën. Bij Zeeman dus een bikini gekocht van € 4,95 en op naar het
water. We hebben daar waterfietsen gehuurd en ruim een uur op het water gepeddeld. Daarna op een terrasje bijgekomen. In de verte hoorden wij het rommelen dus terug in het water leek ons niet raadzaam. We hebben de fundamenten van een Romeinse villa .
die ook op het terrein stond nog bewonderd en zijn naar de jeugdherberg teruggegaan. Daar nog eens geprobeerd meneer Georges te bellen en tot onze stomme verbazing hadden wij contact. Een zeer knorrige Georges gaf Françoise te verstaan dat hij twee weken geleden een email had gezonden dat de wedstrijden wegens gebrek aan belangstelling geen doorgang vonden. Ook op de website stond dit bericht. Dit laatste klopte, dat was er vrijdagavond opgezet bleek achteraf. Lekker op tijd dus. Die mail is echter nooit ontvangen en of hij verstuurd is wagen wij ook te betwijfelen gezien de Begische deelnemers die ook voor niets waren gekomen. Wij hebben Georges gezegd een declaratie te zullen indienen wegens de gemaakte kosten, waarop Georges knorrig antwoordde dat hij die dag geen enkele mail zou beantwoorden. Op dat moment besloten wij dat ook de bikini voor rekening van Georges was en natuurlijk ook smartegeld, voor de open water wedstrijd die Loekie had laten lopen voor deze wedstrijd.
Hierna een wandeling rond het meer gemaakt. Hier en daar mag er wel wat aan onderhoud van bruggetjes en huisjes gedaan worden. Uitzicht is mooi. Op internet zagen wij dat het behoorlijk geonweerd had in Luxemburg, maar niet waar wij zaten.
´s Avonds weer heerlijk op een terrasje gegeten en door het stadje gewandeld.
Zondagmorgen na het ontbijt alles ingeladen en op weg naar het noordelijker gelegen stuwmeer bij Esch-sur-Sûre. Daar kon je verderop goed zwemmen en zo kwamen we toch nog aan ons open water zwemmen toe.


Rond een uur of half drie terug naar Nederland. Dit was een heel gezellig weekend zo op kosten van meneer Georges (die wij overigens nog wel terug moeten zien te krijgen).

Apeldoorn 11, 12, 13 juni 2010

Een klein ploegje masters, Lidia, Marja, Friderika en Loekie namen deel aan de Dutch Open in het Kristalbad in Apeldoorn. Een klein ploegje omdat veel wedstrijdmasters ook trainer zijn en in die functi e bij de de NK en Kring Speedo Finales moesten zijn.
Het weekend van de Dutch Open is een weekend waar altijd naar uit gezien wordt. Niet als wedstrijd, maar als training. Noem het maar het trainingskamp voor de masters. Het is vooral de gezelligheid, het iedereen weer zien, het tijd hebben om met iedereen uitgebreid te kletsen . Op de zaterdagavond is er bovendien een gezellige BBQ.
De wedstrijden zelf worden gebruikt om dingen in uit te proberen, want wij zien het dus als een goede training: welke techniekopdracht geef ik mezelf mee, wat kan ik doen met de baanverdeling enz.. Er worden daarom ook vaak wat langere nummers gezwommen. Goede tijden zijn dus geen doel in Apeldoorn. Maar soms gebeurt dat toch per ongeluk. Loekie is nooit zo onder de indruk van wat frisser water (en het water is fris). Ze wilde dit jaar eens kijken of ze de (langere) vrije slag nummers weer aan kon. Bij de 1500 meter vrijdagavond zat ze zich te verbijten terwijl ze voor Friderika , Marja en Lidia de bordjes omdraaide: ’Ik wil dit ook weer!’ De volgende ochtend eindelijk weer een 800 meter en en het was voor Loekie weer ouderwets genieten op een lang nummer. De rest van het weekend genoot ze ervan om op de andere nummers weer echt te kunnen racen.
Verder was het prima weer en gelukkig droog. Na een frisse duik was er wel even een dikke jas en lange broek nodig om op te warmen, maar vooral zaterdag was het zonnig. Jorick en Tristan waren soms supporter maar vermaakten zich vooral de hele dag in het water, op het springkussen en in de speeltuin Leuk dus ook dat er ook nog andere supporters aanwezig waren. Conny, Helma en Peter zwommen niet maar kwamen wel even kijken hoe de rest het er vanaf bracht en natuurlijk ook voor het bijkletsen met anderen.

NK Masters 7, 8, en 9 mei 2010

Onze resultaten stonden dit toernooi in het kader van de sandwichformule. Voor degenen die dit begrip niet kennen: trainers (en bijna alle wedstrijdmasters zijn trainer) verpakken tijdens het coachen van de zwemmers de dingen die nog niet zo goed gingen in twee positieve opmerkingen. Bij ons gold voor bijna allemaal: De start was goed, wat daarna kwam, daar moeten wij nog aan werken, (waarschijnlijk door meer te trainen), maar de finish was uitstekend (waarschijnlijk omdat wij dan blij waren dat het erop zat).
Er waren natuurlijk ook lichtpuntjes. Allereerst de sfeer, niet onbelangrijk. Wij vormen een groep die altijd nog wel iets positiefs in ons zwemmen en dat van anderen kunnen ontdekken. Daarnaast werden er goede resultaten geboekt door de nieuwkomers in onze mastersgroep. Mark zwom twee pr´s en zat er één keer twee honderdste boven. Ook Rob was zeer tevreden over zijn tijden. Frederik wordt al een echte master, heeft niet veel getraind maar zag zijn tijden niet al teveel achteruit gaan. Peter verliet op de schoolslag in zijn leeftijdscategorie als laatste het startblok, maar kwam ook als laatste boven water en was toen ver voor de anderen. Hij zwom een pr en viel daarmee in de prijzen. Ook Lidia zag een lichtpuntje in de 200 wissel. Ze kon na de vlinderslag goed doortrekken, vooral op de schoolslag. Loekie zwom tijden die zij voor zichzelf niet mogelijk hield op dit moment. De 50 vrij ging steeds sneller. In de eerste estafette 46+, daarna persoonlijk 44.44 en vervolgens de volgende dag in de tweede estafette een tijd van 43.10. Jammer dat het toernooi niet een paar dagen langer duurde. Marja zwom een nmr op de 100 school. Edwin was net een paar weken ziek geweest. Toch liet hij nog heel wat leeftijdsgenoten achter zich. Henriëtte haalde op de 200 rug net niet de tijd die zij wilde zwemmen, maar zette dit op de 100 rug even recht. Ron en Friderika waren niet zo tevreden met hun tijden. Desondanks brachten zij beiden wel medailles en een pr mee naar huis.
De estafettes gingen erg goed: een WERELDRECORD op de 4x100 vrij dames 160+ en twee eerste plaatsen voor de 200+ ploeg op de 4x50 wissel en 4x 50vrij.

De 4x100 vrij dames 160+ ging voor het WMR. Naast hen lag een Hongaarse ploeg met een hele snelle inschrijftijd, maar in de categorie 120+. Niet bang voor ze zijn en je niet op laten jutten waarschuwde Lidia dus. Dat advies volgde de ploeg goed op. Al na het eerste keerpunt lagen de Hongaren een flink stuk achter en bij de finish was het wereldrecord binnen!

Luxemburg 16, 17 en 18 oktober 2009

Vrijdag 16 oktober
’s Morgens om 11.00 vertrekt Lidia met Jorick en Tristan vanuit Beekbergen richting Luxemburg. Rond diezelfde tijd staat Friderika bij Loekie voor de deur in De Bilt om samen ook die richting op te gaan. Nadat Lidia door een file op de A 50 wat vertraging heeft opgelopen en Loekie en Friderika de rondweg van Eindhoven redelijk doorgekomen zijn blijken ze vervolgens tot dezelfde file richting Maastricht te behoren. Loekie en Friderika staan er echter bij km paal 218 midden in terwijl Lidia bij kilometerpaal 187 tot de achterhoede behoort. Waar de eerste twee hier nog behoorlijk oponthoud hadden kon Lidia net doorrijden. Hierdoor komt Lidia maar iets later binnen bij het afgesproken koffiepunt “De Frieterie” waar Loekie net aan de beurt is om de bestelling door te geven. De koffie voor Lidia kan er dus nog bij. Maar in een Frieterie zit je niet alleen om koffie te drinken dus ook nog een portie friet voor iedereen. Maar in België telt een portie Friet voor twee en dat waren we even vergeten.

We rijden achter elkaar verder richting Luxemburg. Friderika en Loekie achter de auto van Lidia aan. We volgen de borden Luxemburg, maar opeens blijken die verdwenen te zijn en staat er Charleroi op de borden. Charleroi? Ook een leuke wedstrijd, maar dat is toch altijd met Pasen? Wij zijn inmiddels met ons vieren wel weer vier jaar ouder, maar we weten echt wel dat het nu herfstvakantie is en dus naar Luxemburg moeten. Later blijkt dat er een omleiding is en komen wij gelukkig toch waar wij zijn moeten. Het zwembad bij de Campus in Luxemburg.


In de sportzaal moet de beschermende vloer nog gelegd worden en ook de koffieruimte is nog niet klaar. Gelukkig ziet Friderika wel een koffieautomaat en Lidia een stopcontact zodat de luchtbedden alvast, heel lux, met behulp van een elektrische pomp met lucht gevuld kunnen worden onder het genot van een kopje koffie, gezellig met zijn allen op de vloer van de hal.

Als de sporthal betreden kan worden zijn onze spullen er zo gebracht en trekken wij onze zwemkleding aan. Friderika en Lidia gaan richting wedstrijdbad voor de 400 wisselslag en Loekie met Jorick en Tristan naar het in-/uitzwembad voor een training.
Tristan laat prachtige kikkersprongen zien van de kant het water in. Jorick laat zien wat hij bij de trainingen geleerd heeft, een hele mooie schoolslag met een mooi stroomlijnmoment erin. Loekie blijkt na het zwemverbod van twee weken wel wat conditie kwijt te zijn, maar zeker niet het plezier in zwemmen.

Lidia en Friderika komen helemaal uitgeput van de 400 wissel vandaan. Lidia zag op de vrij uiteindelijk twee zwemsters uit haar serie langszij komen, maar moest ze laten gaan. Uiteindelijk tikte ze toch 12 sec sneller aan dan vorig jaar in dit bad.
Friderika begon de vlinderslag net zo voortvarend als op de NMK, maar toen volgde er geen 300 meter. Nu wel en dat ging dus wat moeizamer. Desondanks tikte ze rond haar inschrijftijd aan.

Na wat gegeten te hebben en Loekie en Friderika hun snaaihonger gestild hebben met wat zoute pinda’s, werden de medailles opgehaald. Nu liggen wij allemaal gezellig in bed en wachten wij op Atie, Françoise en Iris die pas na de training vanavond vanuit Amersfoort konden vertrekken.

En dat werd lang wachten. Ja, de EU wordt steeds groter en dat is te merken. Waren wij voorheen binnen de vier uur in Luxemburg, nu kregen wij om half elf een sms van Francoise dat zij bij Antwerpen stonden en dat het nog wel drie uur kon duren. Over de eerste16 km in Belgie (vanaf de grensovergang Hazeldonk) deden ze 2 uur. Gelukkig had Françoise een hele picknickmand gevuld en kwamen ze dus niet om van honger of dorst. Wij hebben hun komst niet meer afgewacht en zijn onder zeil gegaan.

Zaterdag 17 oktober
’s Morgens moest er al vroeg gestart worden. Friderika zwom voor het eerst de 200 rug en dat deed ze in een mooie opbouw en een goede eindtijd. Ze zwom ruim sneller dan gisteren tijdens de 400 wissel. Daarna kwamen Françoise en Atie aan de start en bleven ook beiden onder hun inschrijftijd, terwijl ze zich ook aan hun techniekopdracht hielden.

Françoise en Friderika mochten na hun rug bijna direct doorlopen naar de start voor de 100 vrij. Ze zwommen naast elkaar. Volgens afspraak nam Friderika als sprintster het voortouw op de eerste 50 meter, waarna Françoise op 60 meter er mooi voorbij ging en Friderika aan kon haken. Beiden kwam zo tot een mooie tijd.

Daarna de 100 vlinder die alleen door Lidia gezwommen werd. Ze zwom nu de tijd die ze zich voorgenomen had in Cadiz te zullen zwemmen. Toen zwom ze ‘per ongeluk’ 1.12.08 Nu werd het 1.15.08, maar dus wel meer dan 2 sec. sneller dan vorig jaar in dit zwembad.

Friderika maakt een flinke training van deze wedstrijd en kwam vervolgens uit op de 50 school. Zij was niet zo tevreden, ze startte te laat, waardoor ze niet goed in haar ritme kwam. Maar stiekem haalde ze er wel mooi goud op. Het trainingskamp van Friderika ging daarna gewoon door met een 400 vrij, die mooi vlak werd gezwommen. Ze finishte onder haar inschrijftijd.
Ook Atie en Lidia waagden zich aan deze afstand. Met veel aandacht voor techniek werd door beiden ook mooi vlak gezwommen en ruim onder de inschrijftijd gefinisht.

En waar blijft Loekie in dit verhaal? Loekie mag voorlopig nog geen wedstrijden zwemmen, maar vermaakte zich prima met Jorick en Tristan in het inzwembad.
Daarbij liep zij dit keer niet tegen glazen deuren, struikelde niet, stopte geen spullen in de tassen van anderen, kortom deed verder niets vermeldenswaard…nou, ja. Ze wist wel een rommeltje te maken van haar slaapplek, dat vond ze zelf echter ook zodat ze nu op de meest opgeruimde slaapplek ligt. Waar anderen hier trainingsdoelen vinden, vindt Loekie opruimdoelen. Kan nog van pas komen thuis.

En dan is het douchen, aankleden, lunchen en lekker even plat voordat het middagprogramma begint.

’s Middags werd de 50 rug gezwommen door Françoise, Lidia en Friderika. Daarna de 100 school, ook door Françoise, Lidia en Friderika. Atie zwom 200 wissel en Friderika nog 50 vrij. Wat valt er te vertellen over deze afstanden. Eigenlijk niets. Niet super goed, niet super slecht. Gewoon op zijn Luxemburgs. Wij kunnen er mee leven.
Loekie lag in die tijd te slapen, die was gewoon moe van het idee wat zij had moeten zwemmen als zij had mogen en kunnen zwemmen.
Na dit alles is het goed dat er koffie is, met iets lekkers. De leden van de organiserende vereniging kunnen goed bakken. Dat weten wij al jaren.


Vroeg in de avond heerlijk gegeten, vlak om de hoek. Met zijn achten voor slechts 135 euro. Daar gaan wij volgend jaar dus weer naartoe..



En dan is het 21.04 uur werkelijke tijd. Gevoelstijd 02.30 uur ’s nachts. Toch nog maar even wat lezen of puzzelen voor wij echt gaan slapen.

Zondag 18 oktober
Françoise, Atie en Friderika moeten nog zwemmen deze dag en zijn al lang weg als Lidia en Loekie om 09.00 uur wakker worden. Tijdens het ontbijt konden ze de verrichtingen van deze vroege volgens van bovenaf volgen. Hoe ging dit zwemmen. Volgens hun zeggen ging het inzwemmen heel lekker en gingen de wedstrijden net als gisteren op zijn Luxemburgs. 50 Vlinder was zo’n 5 meter te lang vond. Friderika.. Françoise kreeg tijdens de school weer last van haar oude blessure. Erg vervelend, maar als je er dan toch last van moet krijgen tijdens een wedstrijd dan liever hier. En dan is het nog even vier baantjes zwemmen met goede keerpunten (Loekie); omkleden en opruimen en dan naar de koffie met iets lekkers erbij.

Daarna is het wachten op de prijsuitreiking en scheiden onze wegen zich weer. Een auto via Antwerpen naar Amersfoort. Een auto via Maastricht naar Beekbergen en nog een auto via Maastricht en De Bilt naar Amersfoort.
Die laatste twee auto’s met inzittenden treffen elkaar nog voorbij Maastricht voor een traditionele Mastersafsluiting bij de Mac.