Luxemburg oktober 2003

Luxemburg Open dd. 17, 18 en 19 oktober 2003
Erg gezellige wedstrijden waar een grote mastersploeg elk jaar weer naartoe gaat. De wedstrijden vinden plaats in een supersnel zwembad met elektronische tijdmeting aan beide zijden van het bad. Overnacht kan worden in de sportzaal in hetzelfde gebouw als het zwembad. Je rolt bij wijze van spreken zo van je (lucht)bed het water in. Wat wil een mens nog meer.
Het was nog even plussen en meten hoe met de hele ploeg in Luxemburg te komen. De auto van Françoise had geen zin in Luxemburg en zocht deze periode uit om met zijn wielen dwars te liggen. Gelukkig zag de vader van Edwin het wel zitten de blits te maken in de BMW van zijn zoon en deed hij voor een weekend afstand van zijn wat ruimer bemeten Seat. Hierin namen Edwin, Henriëtte voorin en Françoise en Loekie achterin tussen wat tassen plaats. Want ja, vier personen in een auto dat gaat nog wel, maar de bagage van vier personen, dat is wat anders.
Atie en Ronald vertrokken samen en Peter wat later op de dag helemaal alleen, omdat Willem onverwachts niet meekon.
Zoals gebruikelijk kwamen we Nederland niet uit zonder eerst een lange file te passeren aan de andere kant van de weg, om vervolgens zelf in een file te belanden. Hetzelfde lot was Peter beschoren aldus de sms. Alleen zat hij nog in zijn vrachtwagen op weg naar huis. Die zou dus voorlopig niet in Luxemburg zijn wisten we al. Petra en Jacqueline zouden ’s avonds vertrekken.

We reden in één keer op het zwembad af. Atie en Ronald volgden al spoedig. Na ons geïnstalleerd te hebben in de sporthal wat gegeten. Vervolgens broodjes en een salade bij de catering van de club zelf besteld voor na het zwemmen. Dat was een goede gedachte, want na de wedstrijden die avond was alles op en keken andere zwemmers verlekkerd naar onze broodjes, die gewoon op ons stonden te wachten.

We hebben met zijn allen goed gezwommen. Loekie geeft niet voor niets economie op school. Op de 1500 meter (1x inschrijfgeld) vestigde ze twee pr’s. Eén op de 1500 meter en één op de 800 meter. Dat verbeteren van pr’s deed ze vervolgens nog een keer op de 800 meter wedstrijd zelf en op de 400 meter. Françoise had zichzelf veel te langzaam ingeschat en zwom ver beneden haar inschrijftijden. Atie, die tot nu toe haar snelste tijden op de 100 vlinder zwom als tussentijd op de 400 wissel of de 200 vlinder weet nu eindelijk dat ze die tijden ook op een 100 meter kan zwemmen als er geen 100 of 300 meter achteraan komt.
Edwin deed samen met Fesenko (vroeger een bekende vlinderslagspecialist in de Russische ploeg) een greep naar het Europese Masterrecord op de 100 vlinder. Edwin versloeg Fesenko met zo’n 7 sec maar kwam net 0.3 sec tekort voor het record. Komt nog wel een keer. Ronald ontving twee medailles, waar hij niet op gerekend had. Eén voor zijn derde plaats op de 200 meter wisselslag pers. en één van chocola met tekst, die hem door Atie uitgereikt werd. Peter won de 200 meter schoolslag, maar vond dit toch wel een lange afstand. Henriëtte zwom een record op de 400 rug. We hebben besloten nu een speciaal recordboekje samen te stellen voor zwangere vrouwen.
’s Avonds kregen we bericht dat Petra en Jacqueline niet zouden komen. Dat werd dus estafettes omgooien. We zijn een startgemeenschap aangegaan met EZC, zodat alsnog alle estafettes ingevuld konden worden.

Tja, wat valt er meer te vertellen.
Dat je bij de loterij een pen en/of een paraplu kon krijgen als je geen prijs had. Dat, nadat we zagen wat de prijzen waren, niemand toen nog een prijs won. Dat we dus met een aantal pennen en paraplu’s naar huis gegaan zijn. Dat we met zijn zevenen in het ploegenklassement derde werden van de 79! Dat Potzdam ’s nachts net als vorig jaar behoorlijk luidruchtig was, zodat we de neiging kregen weer een muurtje te bouwen, maar dan in de sportzaal. Dat Peter het gezelschap van de telefoon (of degene die aan de andere kant van de telefoonlijn zat?) verkoos boven ons gezelschap. Dat Henriëtte en ik op de terugweg de chauffeur niet afgeleid hebben (m.a.w. dat we moeite hadden onze ogen open te houden). Dat we de afslag naar Maastricht misten (net als Lidia en Loekie een jaar daarvoor), maar dat dit achteraf sneller bleek te zijn dan via Maastricht. Dat er voor Willem, die niet aanwezig was, toch een oorkonde uit de computer kwam met een tijd van 1.24 op de 100 meter vrije slag?