NMK 2003 Zuidbroek

Open Nationale Masterskampioenschappen in Zuidbroek. 2003
Bijna ook voor alle Nederlandse deelnemers een wedstrijd in het buitenland. Immers, net iets te laat op je remmen staan en je staat in Duitsland. Maar goed, laten wij nu ook eens een grote afstand afleggen. Dat moeten de niet uit het midden of westen van het land komende ploegen altijd. Wij hadden twee overnachtingen geboekt in de jeugdherberg in Scheemda, op een kwartiertje afstand (met de auto) van het zwembad. Vrijdag in de loop van de dag vertrokken de verschillende auto’s met inhoud richting zwembad dan wel via jeugdherberg naar het zwembad, waar om kwart over zeven de wedstrijden begonnen. Françoise met als passagiers Atie en Loekie kozen voor de laatste optie. Gewapend met een routebeschrijving van het internet kwamen wij een heel eind. Natuurlijk net te laat vertrokken zodat wij (volgens het nieuws dat wij net op hadden) in de langste file op dat moment belandden. 9 km bij Zwolle. Dat zorgde voor een flink oponthoud. Daarna natuurlijk een oprit gemist. Dat hoort nu eenmaal bij ons, maar geroutineerd als wij eenmaal zijn in het missen van op- en afritten vonden wij toch via een alternatieve route al zeer snel het plaatsje Scheemda met, jawel, vrij vlug bordjes die ons in een mum van tijd naar de jeugdherberg leidden. De jeugdherberg bleek een prachtig oud gebouw te zijn. Rond 1790 werd het gebouwd in opdracht van een paardenhandelaar werd ons later verteld. De begane grond had nog een prachtige stenen vloer en prachtig tegelwerk boven de deuren. Wij sliepen in het souterrain. Daar bevonden zich drie mooie ruime kamers. We hebben het wel eens slechter meegemaakt.
Edwin had ons inmiddels gemeld dat hij en Lidia al bij het zwembad stonden en gaf ons de route door. Tweemaal driekwart de rotonde om en dan zag je de Europahal, waar het zwembad achter lag, al liggen. Maar ja, driekwart de rotonde om vanuit Amersfoort is direct rechtsaf vanuit Scheemda en dat hadden wij pas door toen wij op een doodlopende weg op het industrieterrein belandden. Terug dus maar eerste rechts geprobeerd, maar dan blijkt er toch nog een onaanzienlijk straatje tussen te zitten dat eigenlijk niet meegeteld had mogen worden, en dan sta je weer verkeerd. Enfin, de een belt Edwin, de ander belt aan bij woonhuis. Met twee identieke beschrijvingen waagden wij het er weer op en ja hoor, eigenlijk heel gemakkelijk, vonden we toen de weg naar het zwembad.

In het zwembad toch ook weer even zoeken hoe het in elkaar zit. Waar zijn de kleedkamers, de wc’s en hoe kom je van de kleedkamer weer in het zwembad. De kantine blijkt twee ingangen te hebben, maar dat had ik pas door nadat ik de hele vrijdagavond via een grote omweg liep. Dan zie ik opeens op zaterdagmorgen dat er ook een ingang in het zwembad zelf zit. De stemming zat er meteen in en er werd goed gezwommen. Jorick vond het leuk iedereen te zien zwemmen, was bereid iedereen aan te moedigen, maar dat zijn moeder ook zwom vond hij minder. Zaterdags had hij het echter prima naar de zin in zijn campingbedje in de kantine en een hoop aandacht. Edwin zwom keurig zijn geplande ER en kreeg hiervoor een dinerbon voor twee. Aangezien hij nog zo’n vijf ER’s te gaan had zaten wij al te rekenen…. wij waren met twaalf man….. De organisatie stak daar echter een stokje voor. Hij kreeg verder een fles wijn, een krentenbrood, de gele trui enz. Jammer……

Goed na de eerste zwemsessie terug naar de jeugdherberg. Die wisten wij te vinden. Peter was er ook al geweest en reed voorop. Lidia en Edwin achter ons aan. Bij een punt waarop wij dachten dat we linksaf moesten reed Peter rechtdoor. Wij er in eerste instantie toch maar achter hem aan en in tweede instantie iets verderop toch maar alsnog linksaf geslagen met uiteraard Lidia en Edwin, die ons nog steeds volgden. Dat betekende sightseeing Scheemda. Françoise reed echter flink door alsof we absoluut wisten wat wij deden en jawel hoor wij belandden bij de kerk en reden zo door naar de jeugdherberg. Peter bleek het makkelijker te vinden Scheemda voorbij te rijden en dan pas het dorp binnen te rijden vanaf de andere kant. Tja, ieder zijn eigen route zeggen wij dan maar. Wij hebben ons de verdere dagen gehouden aan onze eigen route, de eerste afslag links. Die bleek inderdaad korter te zijn.

Zaterdag en zondag wordt er ook weer door iedereen goed gezwommen. Een niet volledige greep: Edwin haalt zijn ER’s*, (ook toen Henriëtte er was en toekeek), de estafetteploeg met nieuwkomer Marja duikt ook onder het oude ER. De estafetteploeg 200+ zwemt het NR van HZ&PC uit de boeken, maar het blijft met Edwin in de ploeg wel een beetje in de familie (Henriëtte zwom destijds in de HZPC-ploeg) Françoise blijft ruim onder de richttijden die zij moest halen om vormbehoud te tonen voor haar carrière in de Militaire zwemploeg. Tamara zwemt sneller dan ooit. Helma maakt een goede start bij haar nieuwe club door haar tijden secondes scherper te stellen. De Europese recordlijsten moeten weer flink bijgewerkt worden en zo ook de Nederlandse en Persoonlijke recordlijsten. Van de 1500 meter vrije slag maakt Loekie een spannende race door de hele afstand naast haar concurrent te blijven zwemmen en pas in de laatste seconde bij het aantikken de afstand op haar naam te brengen. (met dank aan Françoise die haar vertelde dat zij op de 400 vrij een seconde liet liggen door nog een armoverhaal te maken in plaats van uit te strekken en aan te tikken. Dat deed ze op de 1500 meter dus beter).
Zaterdagavond het masterbuffet. Dat werd gegeven bij Van der Valk. Een lekkere ruime zaal, ruimte genoeg om bij elkaar te kunnen zitten aan lange tafels. Lekker gegeten, veel gelachen. Jorick, aan het hoofd van de tafel, had het ook erg naar zijn zin. Hij vond eten met zo’n groot gezin aan tafel wel voor herhaling vatbaar.

Natuurlijk het Kampioenschap besloten met een dineetje bij de “Mac”. Zo langzamerhand een traditie. Ja en dan ieder met zijn eigen groepje in de auto afzonderlijk de terugreis aanvaard, waar iedereen wel zo rond half tien thuis was.
Op naar het volgende kampioenschap, dat in januari in Drachten wordt gehouden.

Loekie

* Helaas bleek deze week dat drie ER’s tussen het uitkomen van de (bijgewerkte) lijst en het NMK alweer verbeterd waren, zodat ze niet erkend zijn. Edwin heeft dus weer een doel om voor te trainen.