NMK Vlissingen 23, 24 en 25 januari 2009

Vlissingen NMK 23, 24 en 25 januari 2009

Vrijdag rond half twee zaten wij allemaal aan de koffie in het zwembad tot het zwembad vrijgegeven zou worden voor ons en het inzwemmen kon beginnen. Koffiedrinken wordt niet alleen gebruikt om koffie te drinken maar ook om zwemmers van andere clubs te begroeten en nieuwtjes uit te wisselen. Een van de gezelligste momenten van zo’n grote wedstrijd. Je ziet elkaar weer eens.

De wedstrijden verliepen naar volle tevredenheid. De familie van Norden had zich goed voorbereid met een week in bed met een flinke griep. Edwin zwom dus net geen EMR maar bleef er toch niet zo ver vandaan. Naar omstandigheden erg goed gezwommen dus. Henriëtte deed niet onder voor Edwin onder met een pr op de 100 wisselslag en een goede tijd op de 200 rug.
Ook Ron kwam heel tevreden het water uit met een pr op de 100 wissel en Atie zorgde voor bloemen in ons huisje door tweemaal een NMR te zwemmen op de 100 wissel en 200 rug. De tijd op de 100 wissel bleek achteraf zelfs heel dicht bij een EMR te liggen. Een leuke nieuwe uitdaging!
Verder kwam aan de start Françoise op de 50 school en 200 rug. Zij was over haar 200 rug meer tevreden dan over haar 50 school.
Lidia vond haar 100 wissel wel lekker gaan, met name haar onderwaterwerk bij de rugslag. Maar om echte snelheid te leveren moet je ook trainen constateerde zij. Haar tijd was toch niet slecht gezien haar schouderklachten in december. Ook Helma loopt al enige tijd bij de fysiotherapeut en met dat in het achterhoofd viel ook haar 200 rug helemaal niet tegen. Ook Peter kijkt terug op een goede dag.

Als ik dit zo teruglees is de echte vorm er nog niet helemaal. Maar daar zetten wij ons wel overheen. De reden weten wij. Het komt mede doordat onze trainingen zich meer langs de badrand afspelen dan in het water. De masters zelf moeten voor hun eigen trainingsuren steeds meer uitwijken naar de vrije uren van het zwembad.
Wel constateerden wij dat door het veelvuldig werken aan de techniek van onze pupillen die techniek wel in ons achterhoofd blijft hangen en door onze grote ervaring kunnen wij ze dan ook nog toepassen in de wedstrijd.

De reis van het zwembad naar ons huisje in Domburg verliep ook niet helemaal gladjes ondanks een Miep-Miep in de auto van Toos. Allereerst begon Miep te zeggen welke afslag wij moesten nemen bij de rotonde nadat wij deze al gepasseerd waren. Daarna wilde Miep ons bij een afzetting toch met alle geweld die weg ophebben om vervolgens te proberen ons het weiland in te sturen, wat Miep overigens niet lukte. Onderweg stonden wij ook nog bij een stoplicht op de auto van Francoise te wachten die op die tijd al in het huisje bleek te zijn. De anderen met een Miep of een Tom in hun auto deden ook al zo lang over de route. Degenen die zo’n ding niet hebben volgden gewoon de borden en stonden met 20 minuten voor het huisje…

Na een gezellige en vooral lekkere maaltijd, klaargemaakt door Lidia stroomden de ziekmeldingen binnen. Marja had zich al eerder afgemeld. Tina belde dat zij ziek was. Petra belde dat zij wegens omstandigheden thuis niet kon komen en Conny tenslotte was flauw gevallen en bleek alles behalve fit. Erg jammer natuurlijk. Bovendien werd het na avondeten dus even puzzelen of en hoe de estafettes nog gezwommen konden worden. Daarbij bleek dat de oudjes het nog goed doen. De estafette 200+ was de enige die ongewijzigd kon blijven.

’s Morgens verlieten wij op verschillende tijden het huisje om naar het zwembad te gaan. Toos was de eerste om kwart over zeven. Daarna volgden Francoise, Ron, Atie en Loekie en heel veel later Lidia, die ’s morgens niet hoefde te zwemmen. We probeerden nu de route
van Francoise die goed ging tot wij vlakbij het zwembad waren. Even bij een benzinepomp de weg gevraagd en wij bleken niet de eersten te zijn die zich daar onzeker voelden.

Dan het zwemmer weer…daar draaide het dit weekend toch om:
Edwin had zich dit toernooi anders voorgesteld. Het hele seizoen zwemt hij scherpere tijden dan sinds lange tijd en nadert hij de wereldrecords in de 45+ groep. Dan is het NMK natuurlijk de kans om deze serieus aan te vallen. Maar die griep die hem een week in bed hield hakte er stevig in… Aan records kon echt niet worden gedacht. De zin “doe dan maar rustig aan, en zwem met je verstand” is altijd snel gezegd, maar voor een echte sporter zo vreselijk moeilijk uit te voeren. Edwin deed verstandig, hoe moeilijk dat ook was. En die records… die gaan nog vallen, let maar op!

Françoise zwom de 100 rug en 100 school en al evaluerende constateerde zij dat goed onderwaterwerk een hoop scheelt. Op dat punt werd de concurrentie dan ook verslagen.
Lidia merkte tot haar genoegen op de 100 vlinder op dat de snelheid er nog is. Dat de conditie het de laatste baan iets liet afweten scheelde haar een paar sec maar die conditie komt wel weer als er meer getraind gaat worden. De wisselslag was in de uitslag spannend. Het verschil tussen de nummers 1,2 en 3 was klein. Helaas werd er niet in dezelfde serie gezwommen en tja zo kon Lidia ook niet in een rechtstreeks gevecht “uit haar grote teen” nog een of twee plekje opschuiven en haalde ze hier brons.
Atie had de smaak te pakken. Ze zwom de 200 vrij, 50 vrij, 200 wissel, 2 estafettes (gelukkig met drie anderen om de slagen te verdelen), 400 vrij. De korte nummers gingen erg goed op de langere nummers bleek ook bij haar dat de trainers een trainingsachterstand hebben. Desalniettemin waren de tijden van goed tot redelijk en liet ze op alle nummers de concurrentie achter zich. Atie liet ook zien echt doelgericht te zwemmen, zoals ze dat haar zwemmers ook leert. Ze nam zich op de 50 vrij voor op de heenweg een keer te ademen en op de terugweg twee keer en deed dit ook. Verder hadden wij dit weekend de kans om een ander soort badpak uit te proberen. De bevindingen waren divers. Atie test altijd een badpak eerst in de training. Maar nu had ze de kans om een badpak uit te proberen in een echte race. Ze week van haar gewoonte af en kreeg daar veel spijt van. Het badpak paste net niet echt goed en werkte bij haar daardoor eerder remmend, wat haar dus geen mooie tijd op de 200 wissel opleverde.
Ron zwom de 100 rug, 200 vrij, 200 wissel en 400 vrij en was een van de deelnemers aan een estafette. Zijn gevoel was “een dagje net niet” Zijn 400 meter, met een te snelle opening was volgens hem, vrij vertaald naar de spreuk op het Zeeuwse wapen: Ik worstel en blijf boven en bereik ook nog de finish. Maar ja, hij was vandaag een jaartje ouder geworden en dat is toch even wennen.
Helma kwam uit op de 100 rug en 400 vrij. Ze zwom een negative split op de 100 rug. Op de 400 vrij zwom ze ongeveer de tijd die zij wilde zwemmen.
Henriëtte zwom de 100 rug en de rug in de estafette. Zij heeft het gevoel weer echt op de goede weg terug te zijn. De 50 rug was sneller dan ze in tijden gezwommen had.
Peter heeft door zijn werk weinig tijd om te trainen. Zijn verwachtingen zijn dus niet te hoog gespannen. Hij gaat vooral voor het plezier hebben in het zwemmen. Met zijn tijden was hij zeer tevreden. Daarbij was hij een sterke kracht in de estafette.

Ja, en dan hebben we Loekie nog, ze liet gisteren al zien dat ze op de 200 rug goed in vorm was. Vandaag herhaalde ze dat nog even op de 100 rug. Ook de schoolslag heeft Loekie goed onder de knie gekregen, ook nu weer een pr. In de 200+ estafette heeft Loekie een belangrijk aandeel om boven de 200+ uit te komen, ook hierin liet zien dat ze goed op weg is voor de sprint!

De verschillende personen namen dus ook nog deel aan de estafettes. Voor het eerst sinds lange tijd hadden we weer een 200+ estafette. Loekie, Atie, Ron en Peter zijn inmiddels samen oud genoeg en zorgden voor een mooie tijd en “natuurlijk” de titel!
De “meiden” van de 160+ zwemmen in steeds wisselende samenstellingen maar zijn eigenlijk altijd goed voor een hoge notering. Door afmelding geen “Mallorcaopstelling” maar de tevens beroemde “Millauopstelling” (EMK 2003 Millau, Henriëtte rug, Françoise school, Lidia vlinder, Atie vrij), leverde goud op

Op de weg terug van zwembad naar ons huisje wil ik niet de wedstrijd onvermeld laten tussen Lidia met Jorick, Tristan en Jessica (onze jonge trotse supporters van dit weekend) als bijrijders en Françoise met bijrijder Loekie. Bij het stoplicht zou Lidia rechtsaf gaan en Francoise linksaf. Het stoplicht voor rechtsaf sprong enkele secondes eerder op groen waardoor de auto van Lidia al direct op voorsprong werd gezet. Die achterstand was door Francoise en Loekie niet meer in te halen zodat zij iets later dan Lidia bij het huisje arriveerden. Lidia eiste dus de overwinning voor zich op. En het is heus niet zo dat Francoise en Loekie niet tegen hun verlies kunnen maar een feit was wel dat Lidia eerder kon vertrekken en dat het als je direct op achterstand wordt gezet en je je toch moet houden aan de heersende snelheidsbeperkingen het onmogelijk is zo’n achterstand in te lopen.

‘s Avonds tijdens de koffie waren wij het er allemaal over eens
a. dat het zware trainingen waren met zoveel gebroken races, (nu ja, niet zozeer de races waren gebroken, wijzelf kwamen gebroken uit een race)
b. dat wij toch nog zo goed presteren vooral komt door onze aandacht voor techniek en groot doorzettingsvermogen.
c. dat wanneer wij nu ook nog meer gelegenheid kunnen creëren om zelf te trainen wij onszelf nog flink kunnen verbeteren.

En na deze bespiegelingen genoten wij van een goede nachtrust om er zondagmorgen weer goed tegenaan te kunnen met uitzondering van Atie, Françoise en Ron die zondagmorgen al vertrokken.

Helma was dit keer de moedigste van ons allen om de 1500 meter te zwemmen. Zij deed in een over het algemeen vlakke race, waardoor er een tijd uitkwam waarmee zij alleszins tevreden was. Ze ging zelfs nog even 100 meter lekker mee toen er iemand langszij kwam.
Op de 200 meter schoolslag kwamen Peter, Edwin ,Lidia en Loekie aan de start, waarbij Loekie weer een flink aantal sec onder de tijd van Eindhoven dook en Peter aangaf dat hij deze afstand lekker gezwommen had. Hij eindigde dan ook maar net boven zijn pr.
Op de 50 meter rug ging het keerpunt niet helemaal zoals het hoorde waardoor Peter 0,01 boven zijn pr eindigde. Dat pr gaat er dus binnenkort aan. Henriëtte ging ouderwets lekker op die 50 rug en genoot daar zo van, dat ze vergat dat er ook nog gekeerd moest worden. Dat er dan toch nog een goede tijd uitkwam geeft alleen maar aan hoe goed het ging. Lidia liet weer uitstekend onderwaterwerk zien. Op dezelfde afstand rekende Loekie weer even af met al haar tegenstanders.
Op de 100 vrij startten Edwin, Lidia en Henriëtte in tijden die je mag verwachten aan het einde van zo’n toernooi. Henriëttes tijd viel haar erg mee en geeft haar ook weer hoop op nog snellere. Voor Lidia werd dit echt een gebroken race, zij het met start vanaf het startblok. Ze begon gewoon volle bak alsof ze een hele goede conditie had, maar na 75 meter kon ze dat toneelstukje niet meer volhouden, al probeerde ze dat wel. Ze klom dus gebroken uit het water om dan een paar minuten later als slotzwemster van de 4x 50 vrij estafette nog een keer haar laatste krachten aan te spreken. We hadden een mooie strijd. Peter begon sterk, Henriëtte had ook net weer genoeg lucht om ons mooi in de race te houden, Edwin pakte een mooie voorsprong en Lidia mocht toen die voorsprong verdedigen tegen twee kerels die aan kwamen stormen. De een bleef ze net voor de andere net niet. Spectaculair einde zo dus. Het leverde ons wel gewoon de eerste plaats op, want die tegenstanders zwommen wel in een jongere leeftijdsgroep.

En dan zijn we weer aan het einde van een heel gezellig toernooi gekomen waarin wij soms buitenverwachting goed gepresteerd hebben. Rest ons nog namens de masters Toos te bedanken dat zij met ons mee wilde gaan als jurylid. Zij maakte de langste dagen van ons allemaal. We vonden het heel gezellig dat ze erbij was!

Lidia en Loekie