Woensdag 9 september
Bij drieën vertrokken Atie en Loekie per auto vanuit De Bilt naar Terneuzen. De TomTom gaf aan dat we daar om 16.58 uur zouden arriveren. Dat werd een kwartier later omdat de TomTom voor vertraging zorgde. TomTom liet namelijk tot drie keer los van de ruit en ondanks het feit dat we gewoon doorreden heeft TomTom de minuten dat hij niet in werking was gewoon bij de reistijd opgeteld.
Om kwart over vijf arriveerden wij in het hotel waar wij parkeerden op de parkeerplaats voor de appartementbewoners. En dat hadden wij nu niet moeten doen. Aan de receptie konden zij onze reservering niet vinden. Wij hadden gelukkig wel de bevestiging meegenomen zodat duidelijk was dat wij wel recht hadden op een slaapplaats. Wat bleek. Onze reservering was twee keer door ons gewijzigd omdat het zwemprogramma steeds wijzigde. Die ochtend was van de overkoepelende organisatie die de reserveringen regelt een email gekomen dat wij vrijdag zouden aankomen en zaterdag weer weg. De reservering werd dus geannuleerd en onze kamer aan een ander gegeven.
Na een kopje koffie op kosten van het hotel werd ons vervangende ruimte aangeboden voor een nacht. Een appartement in het appartementengebouw van het hotel. En wat voor appartement.
Daarin kan onze hele groep gehuisvest worden. Wij wisselen steeds van bank en stoel en bed, want het is zonde dat niet allemaal te gebruiken.
De weg naar het appartement ligt wel vol hoge drempels die Loekie steeds vakkundig weet te nemen. Nu niet overmoedig worden natuurlijk.
Even naar het zwembad om te kijken hoe dat eruit ziet. Ja, goed voorstel, maar waar ligt dat zwembad. Het adres lag thuis en zat niet meer in ons hoofd. Op naar de receptie om te vragen waar het zwembad lag. Daar stond de computer aan met het zwembad op het scherm. Dus terwijl de receptioniste met andere gasten bezig was zijn wij even achter de balie geslopen en zagen het adres staan. Helaas bleek in de auto dat TomTom dat adres niet kende, maar een toevallige voorbijganger gelukkig weer wel.
Zwembad gelijk gevonden. Ziet er goed uit. Wij bedachten ons dat ontbijten bij de Mac kon. Staat daar goed om bekend, maar waar was een Mac. Wel die zagen wij bijna gelijk toen wij van het parkeerterrein van het zwembad afreden. Op naar een restaurantje om te eten. TomTom op centrum Terneuzen gezet maar voordat we 100 meter afgelegd hadden zagen we een bord restaurant ’t Vijverhof. Dat hebben we gevolgd en bleek een heel gezellig restaurantje. Kunnen we wel eens met zijn allen naar toe na een wedstrijd
Terug in ons appartement geen koffie natuurlijk dus naar het restaurant van het hotel om dat probleem op te lossen. Daar kwam Corinne Kalbfleisch op ons af, blij dat zij bekenden zag. En nu ben ik het “nu” aangeland dus valt er niets meer te vertellen.
Donderdag 10 september
Het is nu de volgende dag. De nacht hebben wij doorgebracht ieder in een eigen luxe slaapkamer. Loekie heeft heerlijk geslapen in het kingsize bed helemaal voor haar alleen. Atie vond dat de ruimte van de slaapkamer meer benut moest worden en heeft de matras op de grond gelegd met haar matje erop en zo ook goed geslapen. Tja….. is ook een mogelijkheid.
Ontbeten bij de Mac, waar op het hek erom heen een groot bord hing met daarop in grote letters “hekwerk”. Was dat voor de blinden zodat ze konden lezen dat daar een hek stond of was het voor mij bedoeld? Atie wist te vertellen dat blinden niet kunnen lezen, dus waarschijnlijk toch voor Loekie bestemd.
Daarna wat boodschappen gedaan, cappuccino, voor in het appartement. Daarna even rustig, ieder op een bank gesudokud.
Inmiddels was er een kamer voor ons vrij gekomen en zijn wij verhuisd. Dat is even wennen. Het kingsizebed moeten wij nu delen. De hele kamer incl. badkamer past in de slaapkamer van ons appartement. Maar wel een voordeel: Theezakjes op de kamer en uitzicht op de Schelde.
Om kwart voor een naar het zwembad om onze accreditatie in orde te brengen. Dat was geen probleem. Wel om het bijbehorende verrassingspakket te krijgen. Daarvoor zouden wij naar Goes moeten gaan. Daar hadden wij niet zo’n zin in. Het verrassingspakket bleek wel een mooie polo te bevatten en een leuke rugzak. Gonnie en Rob Bak komen op weg naar hun logeeradres langs Goes en hebben de bonnetjes meegenomen om voor ons en nog wat anderen de tassen en polo’s mee te nemen.
Het zwemprogramma. Daar zijn wij zeer tevreden over. De 100 wissel van Atie ging in 1.16.86 en dat viel haar alleszins mee. De 100 vrij was helemaal goed, 1.04.95. Loekie zwom de 50 rug in 56.40. De 100 school in 2.00.75, net als de tijd op de rug ook veel beter dan verwacht. 2 Series daarna moest zij direct het water in voor de 200 rug. En dat waren echt 199 meters teveel. Heel rustig gezwommen kwam ze toch tot een heel acceptabele tijd. 4.34…… De gevoelswaarde was 4.45 hoog.
Na afloop gezellig gegeten met Hugo en Donald in De Kreek, prachtig gelegen aan de Kreek met stromend water zodat Loekie een beetje zeeziek werd als ze naar buiten keek want dan leek het net of zij op een achteruitvarende boot zat.
Inmiddels is het nu kwart voor tien. Verbinding krijgen met het draadloze net mislukt. We gaan nu naar beneden voor een cappuccino.
Vrijdag 11 september
De tweede nacht is achter de rug. Atie heeft nu gewoon in haar bed geslapen (er was geen ruimte hier op de grond) en dat is haar toch ook goed bevallen. Loekie had ’s nachts ruzie met een man met zoontje omdat die al op onze kamer was terwijl wij er pas om half twaalf uitmoesten. En ondanks dat Atie en Lidia (waar die opeens vandaan kwam is mij een raadsel) het heel gewoon vonden dat zij nog onder de douche stonden en ik nog in mijn bed lag terwijl die man daar rustig in zijn stoel zat, is zij toch maar naar de receptie gegaan om die man weg te krijgen. Atie was ’s nachts bezig met de trainingen van volgende week en of Tina nu wel of niet al op vakantie was. Dat probleem werd s morgens opgelost door een sms-je naar Tina, zodat ook Atie zich nu rustig kan voorbereiden op de wedstrijden van vandaag. Ondanks deze problemen werden wij toch uitgerust wakker.
Weer een uitgebreid ontbijt bij de Mac. We komen onze kamer in en die is schoon wat erg prettig is maar ook heel erg leeg. Waar zijn onze spullen. Wel die bevinden zich een verdieping hoger in onze eigen kamer. Even uitkijken op welke verdieping je bent als je al pratend de lift uitkomt. En nu weer even aan de sudoku voordat wij over een half uur van onze kamer afmoeten.
Bij twaalven verlaten wij dit hotel, ook het laatste opstapje wordt goed genomen door Loekie. Tot zover nog geen ongelukjes en die zullen er ook niet meer komen de resterende tijd in Terneuzen.
De wedstrijden verlopen weer volgens plan. Wij zwemmen goed. Atie zelfs zeer goed met een onverwacht NMR op de 100 rug en Loekie met een onverwacht pr op de 200 school.
Daarna weer het fijnste van dit toernooi: Uitzwemmen. Tijdens het uitzwemmen werken wij nog aan onze rompspanning en tot grote vreugde van Loekie kan zij rechtstandig op en neer in het water en komt dan gewoon met haar hoofd boven water om adem te halen. Bij de tweede poging bleef zij dit ook nog doen op dezelfde plaats.
Volkomen tevreden gaan wij dus op huis aan waarbij TomTom zich steeds los weet te worstelen zodat Loekie hem maar op schoot neemt, waar hij rustig blijft liggen. Wij missen de afslag naar een restaurant maar zien op tijd een tweede restaurant en zo arriveren wij zo rond half tien in De Bilt, waar Kees nog net een paar uurtjes jarig is (wat wij overigens de volgende dag pas vieren) en wordt Atie zo rond 22.00 uur in Nijkerk met haar kinderen herenigd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten